Sawatika!
Bedankt voor al jullie berichten op ons blog! Heel leuk om te lezen dat jullie zo enthousiast met ons meereizen.
Wij zijn gisteren in Siem Reap, Cambodja, aangekomen. Hiervoor hebben we twee weken in Thailand gespendeerd. Onze trip liep enigszins anders dan gepland. Omdat Nienke ziek werd in Bangkok, zijn we daar wat langer gebleven. Toen we er daar achter kwamen dat het heel slecht weer was op de zuidelijke Thaise eilanden, hebben we in plaats daarvan Koh Chang (dichter bij Bangkok) als relaxbestemming gekozen. En omdat we al wat dagen verloren hadden en we toch al dicht bij Cambodja zaten, hebben we besloten eerst naar Cambodja te reizen en daarna naar Laos. Probleem met dit nieuwe plan was wel onze ontoereikende voorraad malariapillen, maar ook daar hebben we onze bestemmingen weer op aangepast. Een klein beetje roet in het eten dus, maar nog steeds een koningsmaal!
Ook deze keer konden we niet zonder problemen onze blog plaatsen. We proberen nu al twee dagen filmpjes en foto's te plaatsen, maar ook in Cambodja laat het internet-netwerk ons in de steek. Helaas voor jullie nu dus geen filmpjes (en we hadden juist een leuk filmpje gemaakt van ons hutje in Koh Chang) en helaas wat minder foto's. Misschien de volgende keer weer...
In Bangkok verbleven we vlak bij Kao San Road, dé backpackersstraat van Bangkok! De straat verandert 's avonds in een soort Salou: meisjes in korte rokjes, mannen in zwembroek en alles te koop wat je Westerse hartje begeert.
Voedselvergiftiging
Omdat we zelfs uit India kwamen zonder teveel gezondheidsproblemen waren we van tevoren niet echt huiverig voor het Thaise eten. Thailand staat immers bekend om de heerlijke gerechten! helaas bleek een "vegetable tempura"een doodnormaal gerecht van gefrituure groenten) toch niet zo goed te vallen bij Nienke. Van een 'rustig' begin de eerste dag na deze Thaise maaltijd misselijkheid en wat last van de darmen, was de tweede nacht niets meer te merken, waardoor Nienke de hele nacht boven de wc heeft gehangen (gelukkig beschikten we over een mooie hotelkamer met eigen (westerse) wc). de nodige medicijnen werden erbij gesleept (O.R.S., immodium, héél véél water drinken) en adviezen werden ingewonnen van het thuisfront (rijst, biscuitjes & cola). Toch valt het dan tegen om droge rijst en cola naar binnen te moeten werken als je lichaam niets binnen wilt houden. Dit zijn ook de momenten waarop je gewoon thuis in je eigen bedje wilt liggen...
Na een aantal dagen ziek in bed te hebben gelegen was er gelukkig wel wat verbetering te zien. Omdat we ook door onze medicijnvoorraad heen raakten, zijn we toch nog even langs de apotheek gegaan. De Thaise medewerker wist te vertellen dat het, ondanks ons instinct, heel slecht was om fruit of melkproducten te eten als je last hebt van een Thaise voedslevergiftiging (precies wat Nienke juist de afgelopen dagen naar binnen had gewerkt). Uiteindelijk antibioticakuurtje en bacterie-doders meegekregen, waardoor Nienke na een paar dagen weer fit genoeg was om de bus in te stappen richting Koh Chang!
Remi door Bangkok
Omdat Nienke aan bed was gekluisterd, heeft Yolande vooral in haar eentje Bangkok ontdekt. Het ideale vervoersmiddel hiervoor is een expresboot, die je snel naar verschillende pieren in de stad kan brengen. De boot komt niet overal, dus soms ben je aangewezen op een bus of tuktuk. Naast het feit dat dit een stuk langer duurt (Bangkok is erg druk), wordt je op de drukke wegen ook misselijk van de vele gitzwarte uitlaatgassen die je bedwelmen. Yo heeft op haar zwerftocht verschillende tempels bezocht met mooie boeddha's (o.a. een liggende boeddha van 16 meter en een boeddha van emerald) en het voormalige Royal Palace. Wat bij deze bezienswaardigheden opviel is dat de Thai erg van opschmuk houden: overal goud, schilderingen en tierlantijnen.
Een bezoekje aan de markt in Chinatown leerde haar dat ook de Thaise Chinezen geen Engels spreken en erg van Hello Kitty houden. In Lumphini Park werd haar relaxte moment met een boek verstoord door megagrote hagedissen en Thaise perverts!
Winkelen en koffie
Bangkok is een moderne stad. Je hebt er heel grote winkelcomplexen, waar ze in Amsterdam nog een puntje aan kunnen zuigen. Helaas voor ons waren de prijzen ook Nederlands, dus hebben we ons noodgedwongen in moeten houden! Af en toe gunnen we onszelf wel een Westers momentje. De Starbucks kan ons inmiddels bijschrijven als reguliere klant. We hebben nu zelfs een spaarkaart, waar we (hopelijk vóór we terugvliegen) een gratis koffie mee kunnen scoren.
Check? Double Check!
In Nederland is ons altijd op het hart gedrukt om je visum altijd goed te controleren op onjuistheden. Als je je paspoort toevertrouwd aan een bureau die het visum voor Cambodja en lasos voor je gaat regelen, verwacht je 'natuurlijk' dezelfde nauwkeurigheid.. toch? Helaas: toen Nienke, die avond voor vertrek naar Koh Chang, haar visua terugkreeg bleek dat bij beide visa een typfout was gemaakt in het paspoortnummer! Bij het visum van Laos miste zelfs een letter! Na wat belletjes naar de ambassade kregen we de 'geruststelling' dat ze bij de grens niet eens naar je nummers kijken...Natuurlijk nog een naam en telefoonnummer van die persoon gevraagd en maar hopen op het beste! Gelukig zijn we het eerste struikelblok (grenspost van Cambodja) al zonder problemen gepasseerd!
Ouwe snoeperds
Het sekstoerisme en Thailand zijn nauw met elkaar verbonden. In Bangkok blijf je je verbazen over de grote hoeveelheid oudere (vaak ook dikkere) mannen, die gearmd lopen met zeer jonge, mooie Thaise meisjes in korte rokjes. Hoewel het voor iedere buitenlander heel duidelijk is hoe de relatie in elkaar zit, lopen de mannen heel trots en onbeschaamd rond. Toch een apart fenomeen! Verder is het opvallend hoeveel transseksuelen er rondlopen in Thailand en Koh Chang in het bijzonder. We zijn er nog niet helemaal achter wat de reden hiervoor is.
Koh Chang
Koh Chang kan misschien niet tippen aan de bounty-eilanden in het zuiden van Thailand, maar voor ons was het zeker een gslaagde bestemming. Koh Chang betekent olifanten-eiland. Wij hebben echter geen olifanten bereden omdat we dit in Nepal al hadden gedaan. Het is verder een groot eiland, met een nationaal park in het binnenland. Aan de kust vind je zowel hagelwitte stranden als rotsen. Er zijn veel palmbomen, kokosnoten en luxe resorts. We hebben op het eiland vooral een welverdiende pauze ingelast: lekker 'vakantie' gehouden dus!
Hutje aan zee
Op Koh Chang hadden we de grote wens om in een bungalow aan het strand te slapen voor het ultieme relaxgevoel. Ons eerste hutje was dan wel op het strand, maar had de ndige mankementen: een lekkende kraan, waardoor de badkamer blank stond, een klein hard tweepersoonsbed, een bar met muziek van 7 AM tot 11 PM als buren, en een vogel onder het dak die een heel irritant en hard geluid maakte (en niet weg te jagen was). Na 1 nacht hebben we dit hutje dan ook verruild voor het resort ernaast. Daar werden we niet teleurgesteld:
Grote hut op twee meter de zee, met dakterras (met uitkijk op het water), grote badkamer met warme douche en lekker zacht bedje! Precies wat we nodig hadden!
Het enige minpuntje aan ons eigen strandje was dat alle kwallen van het eiland zich er leken te verzamelen, zodat we op een 'erge dag' niet het water indurfden. We hebben daarom die dag stiekem in een nabijgelegen resort in het zwembad gedobberd!
Row row row your boat
Wat zou er leuker moeten zijn dan kayakken naar onbewoonde eilandjes, niets natuurlijk! Toch hadden we ons een beetje verkeken op de afstand. Aangezien je geen orientatiepunten hebt behalve het strand en het eiland in de verte, lijkt het alsof je helemaal niet snel gaat. Gelukkig heeft onze roeiervaring ons er doorheen geholpen, waardoor we na een flinke lichamelijke oefening het eerste eilandje bereikten: helaas alleen maar steile rotsen. Niet echt het mooie strandje dat we voor ogen hadden. Hmm.. toch maar naar het tweede eilandje in de verte. Weer flink wat beenwerk er tegenaan gegooid, zodat we er achter konden komen dat bij dit eilandje ook alleen maar rotsen (met grote krabben) waren te zien. Uhm.. daar in de verte is nog één eilandje, die met palmbomen. Ok, proberen we die. Gelukkig hier wel een strand. Natuurlijk wel bewolkt met wat andere kayakkers, maar dat kon ons niet zoveel meer schelen. Helaas was onze zonnebrand ook niet voorbereid op de tocht naar het derde eilandje, waardoor Nienke's benen een paar dagen uit de zon moesten blijven.
Speed devils
Om wat meer van het eiland te kunnen zien, hebben we ons gewaagd aan het huren van een scooter. Ondanks het feit dat een scooter een van de meest gebruikte transportmiddelen op het eiland is, werden w
e gewaarschuwd voor de slechte wegen en een 'Koh Chang tatoeage' (grote wonden op het lichaam door een val van de scooter). Een aardige Engelsman heeft ons gerustgesteld en ons een paar rondjes laten rijden tot we zelfverzekerd genoeg waren voor het echte werk. Hoewel we al snel vertrouwd waren op de scooter, bleek dat we een schildpad tussen onze benen hadden: vol gas heuvel op haalden we op sommige punten maximaal 10 km/uur, terwijl wel lachend werden ingehaald door voorbijscheurende scooters. Met je snoet op het stuur om zo weinig mogelijk wind te vangen hielp ook niet, waardoor tot twee keer toe iemand af moest stappen om de heuvel op te komen! De tweede dag lieten we ons niet afschepen met het excuus dat we misschien te lang waren voor de scooter en kregen we gelukkig een snellere. Onze moeders hoeven niet ongerust te zijn, we droegen altijd keurig een helm!
Snorkelen
Een verblijf op een tropisch eiland is natuurlijk de uitgelezen kans om een kijkje te nemen onder het wateroppervlak. Omdat een duikcursus minstens drie dagen zou duren en w
e daar een heel dik boek voor uit ons hoofd moesten leren (studeren was wel het laatste waar we behoefte aan hadden), hebben we ervoor gekozen een dagje te gaan snorkelen. Met een speedboot (die naast ons tien Duitsers en een Zweed bevatte) gingen we vijf nabijgelegen eilanden langs om aldaar de woelige waterwereld te bewonderen. Dit was heel erg leuk! Vissen in allerlei kleuren: met strepen, stippen of fluoriserend, heel mooi koraal en vreemde planten. Heel gaaf om te doen! Op sommige momenten hadden we ook de tijd om even te relaxen en gewoon te zwemmen. Een heel geslaagde dag! Wel zijn we erg verbrand. Wanneer je snorkelt, schijnen bepaalde lichaamsdelen boven het water uit te steken!
Land of smiles?
In de horeca van Koh Chang lijken de werknemers niet geheel tevreden met hun baan. Het restaurant van ons resort spande hierin de kroon. Je werd begroet door een heel chagreinige serveerster die je enthousiaste 'Sawatika' negeert. Wanneer je te lang deed over het beslissen wat je wilde eten (en wij hebben vaak veel tijd nodig...), zuchtte ze ongegeneerd en zij en haar collega's schroomden er niet voor om samen giebelend jouw kant op te kijken. Het eten werd zonder een 'alsjeblieft, eet smakelijk' voor je neer gezet en de rekening werd zuchtend door tweeën gedeeld (wij betaalden al de hele week voor onszelf, maar dat schenen ze niet te kunnen onthouden)! Een lesje klantvriendelijkheid zou niet misstaan! Thailand wordt wel 'land of smiles' genoemd, maar dit geldt niet voor de serveersters!
Wie ben ik?
Nu we al een tijdje op reis zijn (we zijn al over de helft), kunnen we al steeds sneller de nationaliteiten inschatten van andere toeristen. Nederlanders proberen we meestal uit de buurt te blijven (het is toch fijner als je ongegeneerd in het Nederlands over iemand kan praten). Andere toeristen twijfelen bij ons soms of we uit Nederland, Duitsland of Zweden komen, voornamelijk gebaseerd op onze vreemde taal. De Engelsen hebben hier zelfs een gezegde over: 'It's all Dutch to me'!
Weetjes
- Het Thaise volk is erg koningsgezind. Door heel Bangkok zijn foto's van de ko
ning te zien. Daarnaast dragen de meeste Thai op maandag een poloshirt in het geel (de nationale kleur) met het Thaise logo erop. Toen wij in Bangkok waren, was de koning ziek. Uit steun voor de koning droegen veel Thai hun gele T-shirt daarom de hele week door! - Een Thaise massage is minder ontspannend dan je denkt. In plaats van haar handen gebruikt de masseuse voornamelijk haar voeten, knieën en ellebogen om al je gewrichten flink op te rekken en je in onmogelijke bochten te duwen. Misschien is het meer ontspannend als je voor een massage met 'happy ending' zou kiezen?
- De bus aanhouden gaat in Thailand net iets anders dan in Nederland. Als eerste ga je bij een bushalte staan, waarbij het niet uitmaakt of het nummer van je gewenste bus wel op het bord staat. Wanneer de bus aan komt rijden, maak je een golvende beweging met je hand en ren je tegelijkertijd de straat op, omdat de bus je met een noodvaart voorbij lijkt te rijden. In de bus hoop je (nadat je het een aantal keer hebt gevraagd) dat de conducteur niet vergeet aan te geven wanneer de bus jouw bestemming heeft bereikt.
Tot over een paar weken! Volgende keer hopen we jullie alles te kunnen vertellen over Cambodja...
Liefs Yolande & Nienke
Achter de Taj Mahal gaat een mooi liefdesverhaal schuil: keizer Shah Jahan liet de Taj bouwen als graftombe voor zijn vrouw, Mumtaz Mahal. Toen zij stierf tijdens de bevalling van hun 14e kind was de keizer zo verscheurd van verdriet dat zijn haar in 1 nacht grijs werd. Met de bouw van de Taj Mahal waren vervolgens 20.000 mensen bezig. Pas in 1653 was het bouwwerk af. De Keizer is na zijn dood overigens zelf ook in de tombe bijgezet.
