Kriskras door Cambodja

For our English friends: you can translate our blog into English with Babelfish from Altavista (http://babelfish.altavista.com/). On the bottom of the page you can fill in our webpage. Warning: the translation is far from perfect, it might cause a laugh!

Soesrei!

We zijn na ruim drie weken Cambodja inmiddels in Laos beland. Op onze trip door Cambodja hebben we erg veel gezien en zijn we in alle uithoeken geweest. Op het kaartje hieronder kunnen jullie onze route zien. Het land heeft veel indruk op ons gemaakt: de mooie tempels van Angkor, de vreselijke geschiedenis van de Khmer Rouge, de stranden van het zuiden, de charme en prachtige natuur van het ontoeristische Noord-Oosten, de lieve en vrolijke mensen, de zwaaiende kinderen, de vooroorlogse vervoersmiddelen en slechte wegen en onze ontmoetingen met andere backpackers.

Onze route:

Siem Reap en Angkor W(h)at

Onze trip door Cambodja begon in Siem Reap, waar we na een helse tocht vanaf de Thaise grens om 10 uur 's avonds aankwamen. Siem Reap is de toegangspoort tot de tempelruines van Angkor, en om die reden erg toeristisch. In de stad vind je een lange laan met ontzettend luxe en dure hotels. Nogal een vreemd aanzicht als je je bedenkt dat Cambodja 1 van de armste landen ter wereld is. Ons budget liet het uiteraard niet toe om in een van deze hotels te overnachten. In plaats daarvan vonden we een hotel waar we voor $7 een kamer met warme douche hadden, met lief en behulpzaam personeel, drie grappige honden en een krokodillenfarm in de achtertuin.

Siem Reap ligt vlakbij het Tonle Sap meer. We hebben op dit meer een boottochtje gemaakt langs drijvende paalwoningen, ondergelopen bossen en een viskwekerij. Onderweg vaarden voortdurend kinderen voorbij, die in hun kleine roeibootjes eten, drinken of souvenirs verkochten. We konden hen erg blij maken met onze balonnen.

De grootste reden voor ons bezoek aan Siem Reap was natuurlijk Angkor. Samen met Jerome en Thomas, 2 Franse jongens uit ons hotel, hebben we drie dagen met een tuk-tuk het complex bezocht. We hebben in deze drie dagen niet alle 287 tempels gezien die Angkor rijk is, maar wel de meest belangrijke bouwwerken. Angkor Wat is de grootste en meest bekende tempel van Angkor. Zijn vijf torens prijken op de Cambodjaanse vlag en het nationale bier. Wij vonden deze tempel echter niet de meest indrukwekkende, waarschijnlijk ook omdat we het binnenste heiligdom van de tempel niet in mochten, omdat het wordt gerestaureerd. De zonsopkomst bij Angkor viel ook een beetje tegen: om 4 uur je bed uit, van 5 tot 7 blauwbekken voor de tempel tot de zon op zn hoogst is, en helemaal niet zo indrukwekkend als op alle plaatjes!

Ta Phrom maakte meer indruk. De muren en stenen van deze tempel worden overwoekerd door bomen. Dit komt doordat vogels boomzaadjes op de stenen hebben laten vallen. De zaadjes ontkiemen zich en de wortels zoeken zich een weg naar de grond, waarbij ze de stenen opzij duwen. Bij veel Angkoriaanse tempels zijn de bomen verwijderd ter bescherming van de stenen. Bij deze tempel zijn ze echter behouden, om de bezoekers een idee te geven hoe de eerste ontdekkers van Angkor de tempels aantroffen. Erg mooi! Elke boom was een foto waard. Op den duur hebben we afgesproken dat we geen foto's meer van bomen mochten maken, omdat het echt te gek werd. Niene verbrak deze belofte al na 10 minuten, waarna Yolande ook maar weer foto's ging maken. We hebben van de 300 foto's (van heel Angkor, niet alleen Ta Phrom) een kleine selectie gemaakt voor op het blog. Liefhebbers weten ons te vinden voor de foto's en beschrijvingen van de andere tempels.

In Angkor zijn veel kinderen te vinden die je souvenirs proberen aan te smeren. Dit zijn echt geslepen zakenlui: 'business is bad today, please buy..', 'present for your mother', 'for in the Christmas tree' .... en allemaal op een irritant zangerig toontje 'lady, one dollar...'. Treurig is dat de meeste kinderen niet naar school gaan, omdat ze meer toekomst zien in de toeristenbranche dan in een gedegen opleiding.

In Siem Reap hebben we voor het eerst een festival meegemaakt: het waterfestival. Er waren overdag roeiwedstrijden, met een heel andere roeitechniek dan wij hebben aangeleerd. De winnars kregen $100 (te verdelen onder 75 man). In de avonden was er vuurwerk, en werden er kaarsjes met wensen de rivier opgelaten.

We zijn in Siem Reap ook sinds lange tijd weer eens uitgegaan. Met onze Franse vrienden waren we twee avondenin de Angkor What bar te vinden. We hebben hier op de muur geschreven, pitchers en buckets met mixdrankjes gedronken, (bij gebrek aan speelkaarten) bierviltje geblazen en danspasjes gewaagd. Onze laatste avond moesten we wel zwaar bekopen. Met maar 1,5 uur slaap en nog steeds onder invloed moesten we onze tas pakken voor de boottocht naar Battambang. De volgende dag kwamen we er in Battambang achter dat de harde schijf nog in een laatje in onze hotelkamer in Siem Reap lag, waardoor we weer terug moesten. Voortaan pakken we onze tas in voordat we drankjes gaan drinken!

Een blik in de geschiedenis

Cambodja's geschiedenis is niet alleen maar pracht van Angkor, maar staat ook synoniem aan terreur en gruweldaden. Een bezoek aan het land is niet compleet zonder je te verdiepen in het regime van de Khmer Rouge, dat Cambodja tussen 1975 en 1979 in zijn greep hield. In deze jaren vonden bijna 2 miljoen Cambodjanen de dood. Velen van hen werden gevangen genomen, gemarteld en geexecuteerd omdat ze te 'intellectueel' zouden zijn. Anderen stierven onder barre omstandigheden in werkkampen op het platteland.

In Battambang hebben we een 'killing cave' bezocht. Gevangenen van de Khmer Rouge werden door een koker in deze grot gegooid. Beenderen van de slachtoffers zijn verzameld in een monument in de grot. Een nare plek.

In Phnom Penh hebben we het Tuol Sleng museum bezocht. Deze voormalige middelbare school deed in de tijd van de Khmer Rouge dienst als gevangenis. Er werden 15.000 mensen opgesloten en op de meest wrede manier gemarteld. Bloedvlekken en martelwerktuigen in de voormalige cellen herinneren aan de gruwelijkheden. Van elke gevangene werd bij binnenkomst een foto gemaakt ter registratie. Al deze foto's zijn tentoongesteld in het museum: mannen, vrouwen, kinderen, als iemand verdacht was, werd het hele gezin opgepakt. Heel naar om te zien, vooral omdat je weet dat bijna alle mensen die op de foto's staan, zijn vermoord. Slechts 7 mensen hebben Tuol Sleng overleefd, de anderen werden afgevoerd naar het uitroeiingskamp van Choeung Ek (de killing fields), om daar te worden afgemaakt. Om geen kogels te verspillen werd de meeste mensen het hoofd ingeslapen. De lichamen werden in massagraven gedumpt. Tot nu toe zijn in Choeung Ek de stoffelijke resten van 8985 mensen gevonden. Ter ere van de slachtoffers is een herdenkingsmonument opgericht: een stoepa met daarin duizenden schedels.

De bezoeken aan Tuol Sleng en de Killing Fields hebben veel indruk op ons gemaakt. Het is bijna onmogelijk je voor te stellen tot wat voor gruweldaden mensen in staat zijn. De gebeurtenissen spelen een grote rol in het leven van de Cambodjanen. Veel van hen hebben familieleden verloren in deze tijd. En veel van hen kennen mensen die zich uit angst bij de Khmer Rouge aansloten. Het frappante is dat de huidige minister van Cambodja een (spijt betuigende) Khmer Rouge was en de processen tegen de top van de partij nog steeds niet hebben plaatsgevonden.

Het Zonnige Zuiden

In het zuiden hebben we onszelf getrakteerd op wat zee en strand. De eerste bestemming, Koh Tonsay (Rabbits Island), bereikten we 's avonds nadat we als enige toeristen uitstapten bij een verlaten pier in een klein stadje. Niet zo'n fijn gevoel, maar uiteindelijk toch met een boot de overtocht naar het eiland kunnen maken, zodat we de volgende ochtend wakker werden in ons hutje aan zee.

Na een heerlijk dagje op het strand zijn we afgereisd naar Kampot, vanwaar we het Bokor Nationaal Park konden bezoeken. Geen dieren gezien (op een kleine kever na), maar wel veel lol gehad terwijl we achterop een pick-up probeerden twee uur lang takken en kuilen te ontwijken. Natuurlijk ging de auto nog stuk (de voor-as brak in 2en), maar na twee uur wachten konden we weer verder.

Een groot contrast met alle natuur was het kustplaatsje Sihanoukville: kilometers lange stranden gevuld met toeristen, strandtenten en barretjes. Jonge Cambodjaanse meisjes in het gezelschap van grijze westerse mannen maakten het beeld compleet van een 'mini-Thailand'. Desondanks toch een mooie plek om een kleurtje te krijgen en te vieren dan we al 3 maanden aan het reizen zijn!

Het Natte Noordoosten

We horen jullie al denken: "hebben de dames ook eindelijk last van regen, net zoals wij in Nederland?". Nee, sorry, dan moeten we jullie teleurstellen. Met nat doelen we op varen op de Mekong, douchen onder watervallen en zwemmen in een vulkaanmeer!

De eerste bestemming, Kratie, is dé plek om zoetwaterdolfijnen te spotten. Samen met de in de bus ontmoette Engelse Sam en de Nederlanders Doutsje en Annemarie hebben we twee uur geconcentreerd naar de Mekong gekeken, op zoek naar dolfijnen. Resultaat: in de verte een sprong van een grote dolfijn en wat kleine vinnetjes dichtbij. Helaas heeft niemand van ons een dolfijn duidelijk op de foto kunnen zetten. Dan maar een 'mental picture'...

Vervolgens zijn we met hetzelfde groepje meiden afgereisd naar het afgelegen plaatsje Sen Monorom. Oude reisboeken geven nog aan dat de slechte weg het bijna onmogelijk maakt er te komen. Hoewel de weg iets verbeterd is, was de rit niet makkelijk (zie de beschrijving bij 'vervoersmogelijkheden'), waardoor we afgepeigerd in Sen Monorom aankwamen. Gelukkig maakten de mooiste watervallen van Cambodja veel goed!

Onze laatste bestemming in Cambodja, het plaatsje Banlung, hebben we bereikt na een hele dag krap zitten in drie verschillende shared taxi's (zie vervoersmogelijkheden). Daar hebben we, na een moeizame fietstocht, heerlijk gezwommen in een helder meer in een vulkaankrater (er was overigens niet veel meer van de vorm van de vulkaan te zien). Op aanraden van onze Engelse vriend Hugh (ontmoet in Banlung) hebben we de volgende dag een scooter gehuurd om nog twee watervallen te bezoeken. Bij één waterval hadden we de mogelijkheid te douchen onder de waterval! Dit was moeilijker dan verwacht: probeer maar eens te blijven staan op glibberige, puntige rotsen terwijl de krachtige waterstroom je hoofd een hoofdpijn bezorgt...

De vervoersmogelijkheden

Cambodja is het land waar we tot nu toe de meest uiteenlopende vervoersmiddelen hebben uitgeprobeerd. Omdat de wegen heel slecht zijn, hebben we meerdere keren met pech langs de weg gestaan. Maar meestal leverde dit ook wel grappige taferelen op van toegesnelde helpende vrachtwagenchauffeurs in strakke boxershort. Een korte inwijding in de verplaatsingsmogelijkheden van Cambodja:

• Helaas verdwijnen veel mooie boottochten in verband met de concurrerende busverbindingen, maar toch hebben we een aantal keer Cambodja vanuit een boot mogen zien. De boten maken meestal veel geluid, maar hebben nog een romantische charme.


• De bussen zijn in Cambodja heel populair. Goedkoop en snel, maar helaas word je onderweg getrakteerd op Cambodjaanse 'komische' video's, waarbij de volumeknop op maximaal staat.
  
• Voor de shared taxi's moet je veel geduld hebben. De taxi (een kleine personenauto) vertrekt namelijk pas als er minimaal 6 passagiers (en soms zeven!) zijn. Hoe? Simpel: 4 achterin, 4 voorin (twee delen de passagierstoel en twee delen de chauffeursstoel. Je kunt wel ruimer zitten door zelf voor twee stoelen te betalen (maar dat liet ons budget niet altijd toe).
  
• De pick-up kent iedereen wel. Maar in Cambodja gebruiken ze deze auto ook als taxi door twee banken in de laadbak te zetten. Bij deze taxi-vorm geldt dezelfde wachtmethode als de gewone shared taxi. Maar als er ook veel bagage mee moet (fruit, kippen en fietsen), kunnen de 20 (!) passagiers bovenop de stapel terechtkomen (zoals wij meemaakten tijdens onze tocht naar Banlung). En dan is 6 uur heel lang als je bij iedere kuil je best moet doen om er niet vanaf te vallen.
• In drukke steden is de scooter het populairste vervoersmiddel. Honderden scooters scheuren door de stad, waarbij hele gezinnen met baby's en kleine kinderen op 1 scooter woden gepropt. Wij hebben de scooter als taxi gebruikt (met z'n 2en achterop bij een jonge Cambodjaan) en zelf bereden als de gewone fiets de kuilen en bergen niet meer aankon.
• De Tuk-Tuk is handig als je grote zware tassen bij je hebt (hoewel alle Cambodjanen ervan overtuigd zijn dat je makkelijk een backpack op een scooter kwijt kan). Toch zijn ze niet zo handig voor slechte wegen met veel kuilen: onze sjoof knalde hierdoor met zijn hoofd tegen beide zijspiegels, waarna de Tuk Tuk schokkend tot stilstand kwam.
  
• De elektrische motorfiets (lees: langzame 'nep-brommer') is een alternatief als het verboden is een scooter te huren (in Sihanoukville riskeer je een boete van 200 dollar). Goed, niet zo heel stoer, maar net wat handiger dan een fiets. Totdat je acu leeg is natuurlijk...

Weetjes

• Het Tonlé Sap meer in Cambodja is het grootste meer van Zuid-Oost Azië en kan vier keer groter worden in het regenseizoen!


• Er gaat een gerucht dat het Cambodjaanse gedeelte van de weg tussen Thailand & Cambodja in slechte staat wordt gehouden omdat een Thaise luchtvaartmaatschappij geld geeft aan de (corrupte) Cambodjaanse regering, zodat veel toeristen het vliegtuig blijven nemen in plaats van de bus.


• De muggen in Cambodja zijn agressiever dan we eerder tijdens onze reis hebben meegemaakt. Met malaria in de meeste gebiden is het extra vervelend als je onder de muggenbulten zit. Gek genoeg komt malaria (volgens de GGD) niet voor in de grote steden (zelfs als een stad zich middenin een malariagebied bevindt). Niemand heeft ons nog kunnen uitleggen hoe het kan dat de 'stadsmuggen' geen malaria met zich meedragen en hun buren een paar meter buiten de stadsgrenzen wel. Misschien gewoon een poging om de toeristen te doen geloven dat ze veilig naar de toeristische trekpleisters kunnen afreizen? Mocht iemand de echte reden weten: please let us know!


• Cambodjaanse kinderen zijn allemaal erg blij met de ballonnen die we ze geven. De enige fout die je hierbij kan maken is de kinderen zelf de mogelijkheid geven de ballonnen op te blazen. De meeste kinderen vinden het namelijk leuker de ballon met veel herrie weer leeg te laten lopen (hetzelfde idee als 'geef kinderen nooit een fluitje').


• De keuken van Cambodja is niet heel divers. Het eerste gerecht dat we hebben uitgeprobeerd is Tom Yam: een soort soep met kip, groenten en héél véél citroengras. Het gerecht deed ons denken aan citroenzuurtjes (niet heel geslaagd dus).. Daarnaast hebben we ook Lok Lak geproefd: rundvlees in jus. Niet heel bijzonder en helaas bleek het eerste Lok Lak gerecht niet goed bereid (waardoor Nienke's maag een week lang het zwaar te verduren had). Het vele water in Cambodja zorgt wel voor erg veel verse vis, wat bij Yolande goed in de smaak viel.

Tot slot

We hebben er, dankzij de trage computers in Laos, inmiddels weer 6 uur (op twee computers) op zitten. Ook dit keer geen filmpje, misschien dat de computers in Vietnam wat sneller zijn...

We wensen verder iedereen een fijne kerst en alvast een gelukkig nieuwjaar! We weten nog niet precies waar in Laos we kerst gaan vieren (we hopen ergens een kerstmaaltje te kunnen krijgen) en met nieuwjaar zijn we waarschijnlijk in Hanoi, Vietnam.

We beschikken nu trouwens allebei over een Laotiaanse simkaart (die het overigens niet gaat doen in Vietnam):

Yolande: +856207738019

Nienke: +856207732383

Veel liefs,

Yolande & Nienke