Badderen met een olifant & hobbelen op een kameel

Ram ram! (en ram ram-sa voor de oudere lezers)

Een bericht vanuit Bangkok (6 uur later dan in Nederland) op onze eerste dag in Thailand. Eigenlijk wilden we gisteren, vanuit Delhi, al een bericht posten, maar nadat we drie keer dezelfde tekst hadden getypt, gaven we het op. In de afgelopen drie weken hebben we in India een heleboel meegemaakt en gezien. Hoewel je in India struikelt over de koeien (die in het Indiase verkeer meer macht hebben dan een truck of bus), gaat ons verhaal op het dierenfront ditmaal vooral over kamelen en olifanten. Enjoy!

Zwemmen in olifantenpoep
De laatste dagen in Nepal hebben we doorgebracht in Chitwan National Park. Heerlijk om na de drukte van Kathmandu in de natuur te zijn en 's nachts alleen dieren te horen (incl. muggen helaas). In Chitwan hebben we een fantastische tijd gehad. Op onze safari op de rug van een olifant zijn we neushoorns, wilde kippen, zwijnen en herten tegengekomen (geen tijgers helaas), we hebben een junglewalk en kanotocht gemaakt en met twee kleine olifantjes gespeeld. Maar het absolute hoogtepunt was het 'olifantenbad'. Op de rug van een olifant de rivier in (waar ook krokodillen zwemmen, maar niet op die plek, werd ons verzekerd). De olifant vult zijn slurf met water en spuit dit met een enorme kracht over je heen! Als je al helemaal doorweekt bent, laat hij zich op commando in het water vallen, zodat je eraf glijdt. Dan is het jouw beurt om hem nat te spetteren. Af en toe hoorden we het water borrelen. Dan moest je je snel uit de voeten maken, want dan ging de olifant zijn behoefte in het water doen. Je kunt op een erg leuke manier weer op de olifant klimmen: je pakt hem bij beide oren vast, zet een voet op zijn slurf en hij takelt je zo naar boven!




Oplichters
"I think you're being cheated", zegt een Nepalees tegen ons nadat we een kwartier lang een discussie hebben gevoerd met een grote Indiase man, die net onze eerste bus in India is ingestapt op het moment dat de bus net weg wil rijden. Hij beweert dat we nog een keer 350 roepies moeten betalen, omdat we in een expressbus zitten. Dat ons door de man van de travel agency op het hart is gedrukt dat we in de bus niets extra's meer hoeven te betalen, laat hem koud en een belletje naar dat travel agency is hem te veel moeite. Hij laat zijn ongeduldigheid op een agressieve manier merken door te dreigen dat we uit de bus worden gegooid als we niet betalen. Omdat dit de laatste bus is voor die dag en de buschauffeur en alle medereizigers ook op ons wachten, besluiten we uiteindelijk de 'beste man' zijn geld maar te geven. Voor we het weten, staat hij buiten de bus, rijdt de bus weg, en hebben we door dat we ons eerste uur in India zijn opgelicht. Het duurde dan ook een aantal uur voordat we dit 'incident' konden loslaten. Maar goed, niets meer aan te doen: this is India!

Heilig Varanasi
We zijn onze trip door India begonnen in Varanasi. Van veel reizigers hoorden we dat dat geen goed begin zou zijn, omdat het de meest vieze stad van India zou zijn en we gek zouden worden van de opdringerige verkopers. Dit advies sloegen we in de wind, en omdat we op het ergste waren voorbereid, vielen het vuil en de drukte behoorlijk mee.
Varanasi is een van de meest heilige plaatsen van India. De Ganga (Ganges) die er doorheen stroomt, is voor de Hindu's een godin die aanbeden wordt met rituelen langs de oever. De rivier is ontzettend vervuild, maar de Hindu's geloven dat zij in de Ganges hun zonden kunnen wegwassen, dus er wordt massaal in gebadderd.



Aan de ghats (trappen naar de rivier toe) zie je naast badende mensen ook mensen die hun kleding in de rivier wassen. Het meest indrukwekkend zijn de lijkverbrandingen die plaatsvinden bij speciale 'burning ghats'. Mensen die aan de Ganges worden gecremeerd, worden verlost van de eeuwige kringloop van reincarnatie. De lijkverbrandingen zijn openbaar en gaan gepaard met allerlei rituelen. Wij kunnen ons niet voorstellen dat wij onze geliefden op deze openbare manier (zonder kist op een stapel van speciaal hout) zouden cremeren, maar het geloof in de verlossende werking van de Ganges maakt dit ritueel erg mooi en bijzonder.

Jaipur en Pushkar
Onze trip door Rajasthan (in het noorden van India) zijn we begonnen in de hoofdstad Jaipur. Dit vonden we een drukke stad, waar we gek genoeg niet veel andere toeristen zijn tegengekomen. Bijzonder was het fort in Amber (stad vlakbij Jaipur) en ons bezoek aan de Raj Mandir, de beroemdste bioscoop in Inda, waar we een heuse Bollywood film hebben gezien. De film was in het Hindi, met af en toe een zinnetje in het Engels en een heleboel vrolijke liedjes en gedans. In de enorme zaal zaten families met kleine kinderen (terwijl de film over een prostituee ging), en die gingen natuurlijk 1 voor 1 huilen.
Vervolgens zijn we afgereisd naar Pushkar, een klein stadje rondom een heilig meer dat met name in trek is bij (Israelische) hippies. We hebben er dan ook heerlijk gerelaxed. Nienke heeft nog een drumles op de tabla genomen en een plaatselijke kapper uitgeprobeerd. Dit gaat er anders aan toe dan in Nederland: ze kammen je haar naar achter en knippen dan zonder het haar vast te houden zo goed als het gaat een rechte lijn. Tja, van 30 roepies (minder dan 1 euro) kun je niet te veel verwachten. Gelukkig vallen de enkele scheve plukken niet heel erg op. In Pushkar wordt in principe overigens geen alcohol geschonken. Voor toeristen wordt wel een uitzondering gemaakt. Je krijgt dan een flesje bier met een krant eromheen gewikkeld, zodat het niet te veel opvalt.

Around Bikaner
De provincie Rajasthan staat verder bekend om de Thar Desert. Dit maakt het een mooie gelegenheid voor een kamelensafari. Om deze reden hebben wij vanaf Pushkar een (helaas gammele) nachtbus genomen naar Bikaner, waar het mogelijk is drie dagen in de woestijn te verblijven zonder dat je andere toeristen tegenkomt.
Voordat we de woestijn indoken hebben we een bezoek gebracht aan de rattentempel Karni Mata in Deshnok. Deze kleine tempel is gevuld met honderden ratten, die daar melk krijgen en worden aanbeden omdat de ratten reïncarnaties zouden zijn van heiligen. De ratten waren minder eng dan we dachten, ze zien er best lief uit! Wel een beetje jammer dat je ook bij deze tempel je schoenen uit moet doen (en dus soms door rattenpoep loopt).
Tijdens onze safari in de woestijn werden we vergezeld door onze gids Ganesh, twee kameelmannen, 1 kameel met wagen en 1 losse kameel. Terwijl één van ons op de tweede kameel zat, zat de ander samen met de rest, het kookgerei en de slaapspullen op de "camelcart". Een mooie verdeling, want na 1,5 uur op een kameel (en je benen (al hobbelend) in een onnatuurlijke gespreide positie) ben je blij als je weer kan wisselen.



De Thar Desert rondom Bikaner ziet er groener uit dan je verwacht van een woestijn. We zijn onderweg veel akkers tegengekomen van de bewoners van de plaatselijke kleine dorpjes met modderhuizen. De meeste dorpjes beschikken ook over een watertank, maar hebben meestal geen elektriciteit.
Vaak behoren de mensen in één dorp tot een bepaalde kaste. Zo was er een dorp Bisnoi, wat "29-regels" betekent. Deze kaste leeft volgens 29 regels, waaronder het verbod op het doden van dieren (zelfs kevers). Een aantal jaar geleden heeft een bekende Bollywood-acteur in de omgeving van dit dorp (voor de lol) een hert neergeschoten. De bewoners van het dorp hebben het vervolgens voor elkaar gekregen om deze man achter tralies te krijgen. Hij wapperde nog met geld, maar ze waren niet onder de indruk.
De safari was een mooie afwisseling met de drukke steden in India: je komt urenlang niemand tegen afgezien van de plaatselijke bevolking, je slaapt op een zandduin onder een waanzinnige sterrenhemel onder de bescherming van een plaatselijke zwerfhond ('s nachts kan je namelijk wolven tegenkomen!), je doet je behoefte achter een klein streukje met wc- of krantenpapier (als je per ongeluk te weinig wc-rollen hebt meegenomen) en je vindt geplette kevers (imagine: 2 cm lang!) in je broek! Een ervaring om nooit meer te vergeten....
Tijdens de safari werd er heerlijk Indiaas voor ons gekookt door Ganesh. Het was in dit verband erg handig dat we in het Hindi konden zeggen dat onze buik echt vol was. Je moet namelijk altijd nog "one more chapati" eten als je eigenlijk niet meer kunt. En weigeren is onbeleefd...
Voor de kinderen in de dorpen hadden we een lading chocoladesnoepjes en pennen meegenomen. Helaas waren sommige kinderen heel bang voor ons (en dan helpt het niet als een kameelman voor de grap schreeuwt dat we de kinderen zouden opeten als ze dichterbij komen), waardoor we meer dan eens een pen vanaf een afstand hebben moeten gooien naar een trillend en huilend kind. Ook konden we de dorpelingen blij maken met het maken van portretfoto's, die onze gids later aan iedereen zal overhandigen.
Omdat er in India veel touts aanwezig zijn, hebben we toch een beetje met oogkleppen op gelopen (voor je het weet kom je namelijk niet meer van iemand af). Hierdoor misten we toch het contact met de plaatselijke bevolking. Gelukkig hebben we in Bikaner de kans gekregen om bij Indiase families op de chai (thee) te gaan. Hele families (met meerdere gezinnen) wonen vaak in hetzelfde huis, waar één gezin vaak één slaapkamer deelt. De families waren erg vriendelijk en vroegen ons de oren van het lijf over onze families en studies (ze waren erg verbaasd dat de vader van Nienke zoveel broers en zussen heeft).

Het ultieme blijk van liefde
Wat is een bezoek aan India zonder een bezoek aan de Taj Mahal? Dus stonden wij zaterdag om 05.30 uur op om vanuit Delhi een dagtripje naar Agra te maken. We
hebben de Taj helaas niet met zonsopkomst of -ondergang gezien, maar werden ook op het heetst van de dag niet teleurgesteld: wat een magisch bouwwerk! Het leek net of we naar een ansichtkaart of decorstuk keken. Het witte marmer mag dan verkleurd zijn door de vervuiling en zure regen, van een afstand lijkt het zeker nog wit. Erg indrukwekkend!



Achter de Taj Mahal gaat een mooi liefdesverhaal schuil: keizer Shah Jahan liet de Taj bouwen als graftombe voor zijn vrouw, Mumtaz Mahal. Toen zij stierf tijdens de bevalling van hun 14e kind was de keizer zo verscheurd van verdriet dat zijn haar in 1 nacht grijs werd. Met de bouw van de Taj Mahal waren vervolgens 20.000 mensen bezig. Pas in 1653 was het bouwwerk af. De Keizer is na zijn dood overigens zelf ook in de tombe bijgezet.
Delhi is een erg drukke stad die (waarschijnlijk door onze korte tijd hier) niet veel indruk op ons heeft gemaakt.

Tot slot
India is een land waar familie en religie op de voorgrond staat, waar vooral in steden veel armoede en vuil te zien zijn, waaar ons contact met de plaatselijke bevolking soms moeizaam verloopt, waar veel mensen ons als een ATM zien, maar waar mensen ook erg gastvrij kunnen zijn. India is qua landschap een erg gevarieerd land. We hebben nu maar een klein deel van het noorden gezien, dus we willen zeker een keer terugkomen!
Vanmorgen zijn we aangekomen in Bangkok, Thailand, waar we voor de komende twee weken wilde plannen hebben gemaakt: eerst chillen op een bounty-eiland, weer eens een biertje drinken (in het vliegtuig werd al een gratis Heineken verstrekt) en een jungletocht!
Op het eiland hopen we ons weer op te kunnen laden voor alle nieuwe bezienswaardigheden.
Het reizen gaat ons goed af, het is te merken dat we al 2 maanden lang 24 uur per dag met elkaar optrekken, want we zeggen steeds vaker op hetzelfde moment precies hetzelfde (vooral "really...????" bij een sterk verhaal van iemand anders is favoriet). Maar we beginnen af en toe het Nederlandse eten, onze familie, vrienden en het bekende en vertrouwde leventje wel te missen...

Weetjes (omdat we weten dat dit onderdeel door veel mensen erg op prijs wordt gesteld)

• Monsters van de Ganges hebben aangetoond dat de rivier 1,5 miljoen bacterien per 100 ml water bevat. In water dat geschikt wordt bevonden om in te baden, moet dit minder zijn dan 500 bacterien.
• In de buurt van de Taj Mahal mogen alleen niet-vervuilende voertuigen rijden om het witte marmer van de Taj te beschermen.
• Hoewel de koe in India heilig is, is er meer sprake van een gedoogbeleid dan goede zorg. De koeien zijn de baas op straat, maar eten afval (ook plastic).
• Voor de mensen die vaak afgeven op de NS: India Railways is nog veel erger. Van Delhi naar Agra (Taj Mahal) is het 3 uur heen en 3 uur terug. Wij hebben op dit traject in totaal 5,5 uur op treinen gewacht! Van Varanasi naar Jaipur hebben wij 22 (!) uur in de trein gezeten. Eigenlijk zou dit 17 uur zijn (natuurlijk ook al niet niks).
• Indiers hebben soms erg vreemde openingszinnen om contact met ons te maken. De twee zinnen die eruit springen: "which country do you belong?" en "what do you call yourself?". Onze namen reproduceren is een lastige opgave. Yolande wordt vaak verbasterd tot London, Nienke wordt Lincol.
• Voor de homofobe mannen onder onze lezers: schrik niet, de mannen in India zijn naar elkaar toe nogal aanrakerig. Nee, niet perse homoseksueel, maar gewoon vriendschappelijk. Ze lopen hand in hand of arm in arm en gaan bij gebrek aan plaats in de trein rustig tussen elkaars benen zitten.
• In India zijn erg veel religieuze festivals. Het lijkt er vaak op neer te komen dat voornamelijk de vrouw moet afzien ten gunste van de gezondheid en het welzijn van een man (haar echtgenoot, zoon of heilige). Zo mag zij bijvoorbeeld een hele dag of een paar dagen niet eten overdag of mag zij tussen zonsopkomst en maansopkomst niet zitten (wie verzint dat..?).

Pirmilingee (tot ziens)!

Liefs London & Lincol