Vanaf grote hoogte!

Taishidelay! (Tibetaans Hallo)

Vandaag alweer de laatste dag in Lhasa, Tibet. We zijn er nu precies week, nadat we vorige week met het vliegtuig uit Chengdu zijn vertrokken.

Beroemd in Chengdu

Chengdu is een grote moderne Chinese stad (heeft meer inwoners dan Beijing), waar we vijf dagen hebben vertoefd in een heel gezellig hostel. Chengdu beschikt over de Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding, wat ook de hoofdreden was voor ons bezoek aan deze stad. We hebben de reuzenpanda's direct op onze twee dag bezocht: hele lieve knuffelbeertjes die je eigenlijk mee naar huis zou willen nemen.

Daarnaast staat Chengdu bekend om het pittige eten. Je kan bijvoorbeeld in een hotpot restaurant eten. Hotpot is een kokende kom met hele pittige olie, waar je vlees in kan wokken. Ondanks dat we de enige Westerse mensen waren in het restaurant (en we continu werden toegelachen door de Chinezen) durfden we dit eten toch aan. Het resultaat: vlees niet meer terug kunnen vinden nadat het van je stokje is gevallen en veel bier om de pittige smaak weg te drinken, maaaar: we could manage!

Verder is ons aan Chengdu bijgebleven dat we door iedere Chinees langdurig werden nagekeken, alsof we Michael Jackson of een alien waren. Hoewel dit in het begin wel een beetje vleiend kan zijn, heb je er op een gegeven moment wel genoeg van dat je niet ongestoord kan rondlopen zonder op de foto te moeten...

Verliefd op Lhasa

Na een helse taxirit (waarbij je niet altijd durft te kijken naar het rijgedrag van de taxi-chauffeur), spannende momenten bij de douane (om Lhasa binnen te komen heb je een permit nodig, waarbij je doet alsof je bij een groep hoort) en twee uur wachten in het vliegtuig (voordat we mochten vertrekken) zijn we dinsdagmiddag 17 september aangekomen in het mooie Tibet! De vlucht liet ons al wat snapshots zien van mooie bergen, maar in Lhasa zelf hebben we ook onze ogen uitgekeken. Een korte samenvatting:

Potala paleis

Het paleis dat iedereen vast wel kent van foto's van Tibet! Kost wat moeite om erin te komen (een dag van tevoren om 7.00 uur in de rij staan, terwijl de kaartverkoop pas begint om 9.30 uur), maar dan heb je ook wel wat!

We hadden het geluk dat we na de eerste poorten in contact kwamen met twee nonnen. Ze waren erg onder de indruk van onze zonnebrandolie, en namen ons daarna mee naar binnen. Ze wilden perse onze rugzakken op hun rug, wat we na wat tegensputteren maar hebben toegelaten. Dit was natuurlijk wel een raar gezicht en we schaamden ons ook een beetje wanneer we andere toeristen tegenkwamen, die ons met vreemde ogen aankeken.

Het paleis was heel indrukwekkend. Helaas kunnen we geen foto's laten zien, wat dit is verboden in het paleis. De nonnen liepen er enigszins gehaast met ons doorheen, maar het was wel een heel bijzondere ervaring om met hen het Potala te bezoeken en alle Boeddha's en Dalai Lama's bij Tibetaanse naam te horen. Na het paleis hebben we nog met hen in een parkje gelegne, waar we bedekt werden met hun rode habijt, tegen de zon!

Jokhang tempel

De Jokhang tempel is de beroemdste tempel van Tibet. De tempel zelf is eigenlijk niet het meest indrukwekkend. Het meest interessante gebeurt buiten de tempel: dagelijks maken honderden pelgrims hun kora rond de tempel. Jong en oud lopen (vaak meerdere keren per dag) een rondje, waarbij sommige pelgrims zich elke meter op de grond werpen om te bidden. Ook voor de ingang is het een drukte van jewelste.

We hebben er een middag op een plein op de grond gezeten, gewoon naar alle mensen gekeken. In de ochtend had Nienke het plein al bezocht (Yolande lag toen ziek in bed), waarbij ze in gesprek kwam met Tibetanen. Ze waren erg onder de indruk van de ansichtkaart van Holland (beautiful, beautiful!) en van het boekje van de Dalai Lama (er staat namelijk een foto van hem op, wat de Tibetanen officieel niet vij zich mogen hebben).

Ook 's middags (nu in gezelschap van Yolande) kregen we erg vaak een een glimlach van de Tibetanen. We zijn overigens erg onder de indruk van het Tibetaanse volk: ze lachen vaak, zijn erg vriendelijk en wij vinden ze ook erg mooi (en ze zetten je niet continu (ongewild) op de foto, zoals de Chinezen doen)!

Hoogteziekte en water drinken

De 3700 meter hoogte eiste ook zijn tol! We hadden beiden de eerste dagen hoofdpijn, maar daar bleef het helaas niet bij. Terwijl Nienke zich op vrijdag bij het Jokhang met Monikken vermaakte, lag Yolande met hoogteziekte in bed. Echt heel vervelend: koppijn, duizelig, overgeven, chagreinig enzovoorts. Dit komt door het zuurstoftekort in de hersenen. De Acute Mountain Sickness (milde vorm) is niet heel ernstig. Wel moet je de symptomen goed in de gaten houden, omdat je in het ergste geval in coma kan raken. We hadden het weekend eigenlijk een trip naar het Namtso Lake gepland (op 4900 meter), maar toen een deskundige ons vertelde dat Yolande 'would probably feel like she's dying', hebben we dit toch maar overgeslagen! In plaats daarvan rustig aan gedaan, en nu zijn we beiden weer helemaal boven Jan.

Om te overleven op deze hoogte, moet je erg veel water drinken. Dit is op zich geen probleem. Lastiger is dat je dan heel vaak naar de wc moet, en dat wil je niet.... De wc in ons hostel spant de kroon: je ruikt hem al van verre, er cirkelen heel veel vliegen boven en de wc zelf is een soort gat waar je boven moet hangen. De deur kan niet op slot, dus die moet je vasthouden. De doortrek doet het 9 van de 10 keer niet en de deurtjes zijn zo laag dat je ook je buurvrouw kan zien zitten. In India wordt het hoogstwaarschijnlijk nog erger, dus op zich is dit wel een goede voorbereiding!

Paardrijden in Dechen Valley

Op maandag zijn we met een groep van 10 gaan paardrijden. Dit was echt super! We reden door een vallei, waar alleen de belletjes van de paarden klonken. Het uitzicht was echt fantastisch. We gingen langs beekjes, kuddes yaks, op het land werkende Tibetanen, heuvel op en heuvel af. Nienke vond het in het begin vrij eng, omdat ze nog nooit op een paard had gezeten. Dit kwam wel helemaal goed. Yolande had de smaak meteen weer te pakken (na een jaar of 6).

Iets over paardrijden op zn Tibetaans: je kunt de paarden eigenlijk geen paarden noemen, want ze zijn heel erg klein. Wel supersterk. De hoogte heeft tot gevolg dat je bijna met je voeten op de grond staat als je je benen laat hangen. Dat laten hangen moet ook bijna wel, want de stijgbeugels zijn niet verstelbaar! Als je je voeten er wel in doet, komen je knieen bijna boven het zadel uit. Dat zadel is ook lang niet zo comfortabel als dat in Nederland en het zit een stuk verder naar achteren. Door deze ongemakken hebben wij vandaag enorme last van ons achterwerk en spierpijn in onze bovenbenen! Maar we hadden het er voor over, het was echt een supermooie tocht die we niet hadden willen missen!

Trip naar Kathmandu

In Lhasa hebben we ons ook veel beziggehouden met onze trip naar Kathmandu, Nepal. We hadden bij verschillende hostels een briefje opgehangen om reisgenoten te zoeken. Je huurt voor deze trip namelijk een jeep, met chauffeur en gids en het is een stuk goedkoper om dit met vier personen te doen. Ons berichtje leverde erg veel reacties op. Mensen klopten op onze deur en mailden ons omdat ze zo graag met ons mee wilden. Helaas hebben we veel mensen teleur moeten stellen. We zijn met Annemarie en Jaap in zee gegaan. Zij wilden net als ons rustig aan doen en de eigenlijk vijf dagen durende tour in negen dagen ondernemen. Het zoeken naar een touroperater met een schappelijke prijs viel nog niet mee. Omdat de Chinezen ook bijna vakantie hebben, is het heel erg druk en zijn de jeeps en gidsen schaars. We hadden een mooie deal gesloten bij een hostel, maar toen we vandaag de laatste dingen door wilden spreken en wilden betalen, bleek dat er nog helemaal geen gids geregeld was. En dat is een probleem, want zonder gids mag je niet buiten Lhasa reizen. De man van het reisbureau stelde een busje voor (i.p.v. een 4WD) en pas een gids na de eerste drie dagen. Dit laatste vonden we niet zo erg, omdat de gids waarschijnlijk geen Engels spreekt en een zitplaats in de auto inneemt, maar we waren toch wel erg verbaasd dat er neits van de prijs afging. Na anderhalf uur discussie voeren op zn Tibetaans (niet ingaan op elkaars argumenten en ondertussen andere klanten helpen), hebben we maar liefst 225 yuan (22,5 euro) korting gekregen... ach, het zij zo. We hebben er nog wel veel zin in!

Morgenochtend, 8.00 uur sharp, vertrekken we via verschillende steden en het Everest Base Camp, naar de grens van Nepal. Daar hopen we vrijdag 5 oktober aan te komen.

Tot in Nepal!

Train Trouble & Xi'an

Dat we dit berichtje nu typen vanuit Xi'an was nog niet zo vanzelfsprekend. Om in China in deze periode een treinkaartje te regelen, moet je goed weten bij wie je dit kan doen. Ons hostel bleek niet zo\'n goede informant. Hoewel we vanaf onze aankomst in Beijing een kaartje proberen te regelen, weten ze ons pas zaterdag te vertellen dat ze pas die avond na 21.00 uur kunnen proberen last-minute tickets te krijgen. Uiteindelijk kregen we het nieuws te horen dat er alleen nog maar hard seats tickets beschikbaar waren.
Een zoektocht op het station zelf naar eventueel teruggebrachte kaartjes leverde ook niets op (en dat terwijl we minstens een uur hebben lopen zoeken naar een loket met een Engelssprekende medewerker). Omdat we onszelf toch niet wilden laten kennen, hebben we toch op het station een kaartje gekocht voor een 12 uur durende treinrit op harde stoelen. Scheelde ons een hoop tijd en wat geld. Hoe uiteindelijk de treinrit was? Tja, stoelen waren inderdaad niet heel zacht en op een gegeven moment wil je graag van houding veranderen (wat dus niet kan!). Maar eigenlijk mochten we niet klagen, veel Chinezen haden namelijk een sta-plek (voor 12 uur)!
Op een Jamaciaan na, waren we de enige buitenlanders in de coupe. Het schrijven in ons reisdagboek werd met veel gegrinnik bekeken. Linkshandigheid, met een pritstift plaatjes inplakken en een westers handschrift bleek iets uitzonderlijks om te zien.
Om te voorkomen dat we voor onze reis naar Chengdu en Lhasa in dezelfde stoelen zouden belanden, hebben we in Beijing (met enige twijfel) een treinkaartje geregeld bij een bureautje tegenover ons hostel. De helft betaald (23 euro) en de andere helft zouden we betalen aan ene Jack, die ons in Xi\\\'an het treinkaartje zou overhandigen. Beetje eng vonden we het wel. We waren ook zeer opgelucht toen Jack ons hostel in Xi\\\'an kwam binnenlopen met de juiste treinkaartjes.
De treinkaartjes voor Lhasa (vanaf Chengdu) waren helaas ook al uitverkocht voor de komende 2 weken. Uiteindelijk hebben we besloten naar Lhasa te vliegen in drie uur (i.p.v. 48 uur met de trein). We missen hierdoor een mooie treinreis door de bergen, maar komen dan wel veel eerder in het veelbelovende Tibet aan.

In Beijing hebben we ons de laatste dagen goed vermaakt. Vrijdag zijn we naar het Zomerpaleis geweest en \\\'s avonds naar een Chinese opera. Voor dat laatste waren de verwachtingen hooggespannen, maar het viel behoorlijk tegen. Via Engelse ondertiteling konden we volgen wat er in het Chinees gezegd werd, maar al snel werd duidelijk dat er helemaal geen verhaal in de stukken zat. Ze hingen met losse dansjes en acts aan elkaar. De kostuums waren wel erg mooi en het was wel iets wat je in Beijing gedaan moet hebben, vonden we zelf.
Zaterdag hebben we de Lama Tempel bezocht. Hier waren we erg van onder de indruk. In het hele complex hing een ontzettend relaxte en gemoedelijke sfeer. Dit kwam zeker ook door de geur van wierook die er hing. Mensen staken wierook aan om de verschillende Boeddha\\\'s te eren. Niemand schreeuwde, er waren geen vervelende verkopers en iedereen liet elkaar zijn gang gaan om te knielen en bidden op zijn manier. We kwamen heel relaxed weer naar buiten!
Zaterdagavond zijn we nog naar het Houhai meer geweest en zondag hebben we geluierd in het park van de Temple of Heaven.

En nu dus Xi\\\'An. Xi\\\'An is een heel stuk kleiner dan Peking en erg overzichtelijk. De stad wordt omgeven door een stadsmuur en de kern wordt gevormd door een aantal grote, kruisende wegen. Met onze touristmap en de bus als ideaal vervoermiddel weten we ons uitstekend te redden!
De hoogtepunten tot nu toe: gister stonden we vroeg op om naar het Xingquin Palace Park te gaan. In dit park komen in de vroege morgen allerlei mensen (voornamelijk gepensioneerden) bijeen om samen te dansen. We hebben allereerst de kat uit de boom gekeken en foto\\\'s gemaakt, maar daarna gingen ook onze voetjes van de vloer. Eerst deden we mee met een soort tai chi, waarbij de pasjes steeds lastiger werden. Daarna hebben we gestijldansd met oude Chinese mannetjes. Dit was nog niet zo makkelijk, omdat we de dans niet kenden en de betreffende Chinezen ons niet goed duidelijk konden maken wat me moesten doen. We hadden uiteraard veel bekijks!

Xi\\\'An staat natuurlijk bekend om het Terracotta Leger. Omdat dit 40 km van de stad ligt, leek het ons handiger het leger met een tour te bezichtigen. Helaas hield dit in dat we samen met hordes andere touristen de toeristische plekken afgingen. Het voelde een beetje als een schoolreisje. Gelukkig maakte het leger veel goed: enorme hallen met duizenden opgegraven beelden, waarbij ieder beeld een andere uitdrukking heeft! Heel erg indrukwekkend!

Vanavond duiken we nog het nachtleven van Xi\\\'An in, voordat we morgen om 17.30 de (slaap!)trein naar Chengdu induiken.

Culture Shock in Beijing

Ni Hau (fonetisch hallo)!

Vers aangekomen in Beijing! Hoewel we allebei in het vliegtuig nog niet het gevoel hadden dat onze reis nu echt was begonnen, veranderde dit al snel toen we in Beijing aankwamen. Je ziet vanaf het vliegveld overal Chinese tekens, waar je natuurlijk geen zinnig woord van kan maken. Soms staan er enkele Engelse woorden onder, met name bij verkeersborden (zo kan de toerist ook nog een gokje wagen op de Chinese rijbaan :-)). De meeste mensen spreken overigens geen Engels, dus het is vaak handen en voetenwerk!

Nadat we dinsdag onze spullen in onze kamer hadden gelegd en een powernapje hadden gedaan, zijn we de stad ingedoken. Het hostel zit in een oude drukke straat, waar vroeger de Pekinezen gingen feesten. Gelijk maar even een kaart gekocht, zodat we een eerste glimp van deze grote stad konden opvangen. Een kleine afstand op de kaart bleek in het echt een hele grote afstand te zijn. Uiteindelijk een rondje gelopen op het Tiananmenplein, vroeger het grootste plein van de wereld (nu niet meer omdat Mao zijn mausoleum graag midden op het plein wilde hebben en omdat er een groot parlementsgebouw is neergezet). Terwijl we daar aan het lopen waren, kwamen twee Chineze studenten naar ons toe met de vraag of we uit Holland kwamen. "Ja, hoe weten jullie dat?" "Because you're so tall!" Oo... ok! Ze wilden graag hun Engels oefenen en hebben ons die middag wat in Beijing laten zien. Uiteindelijk in een traditioneel theehuis beland, waar we deel hebben genomen aan een soort thee-ceremonie. Natuurlijk nog van tevoren de prijs gevraagd (circa 3 euro p.p), maar helaas toch niet helemaal goed begrepen. Uiteindelijk thee gedronken voor de prijs van een High-tea in het Amstel Hotel... Maar goed, op de eerste dag mag je daar nog instinken toch? Na dit dure grapje hebben we goedkoop Chinees gegeten . Het was nog lekker ook, al hadden we nog wel enige oefening nodig voor het eten met stokjes! Omdat we allebei nogal moe waren en een jetlag hadden, hebben we de dinsdagavond verder rustig in het hostel doorgebracht.

Woensdag hebben we eerst heerlijk uitgeslapen. Daarna de Verboden Stad bezocht. Een enorm complex waar vroeger de Keizer woonde met al zijn vrouwen, concubines en andere aanverwanten. We waren er om half twee, het heetst van de dag, dus het was behoorlijk zweten. In Beijing is het nu nl erg warm (30 graden) ! De Verboden Stad is ontzettend groot, dus we hebben niet alles kunnen zien. Wel de mooiste paleizen, de tuin en poorten.

's Avonds hadden we afgesproken met Fresco en Piet (twee Nederlandse jongens die momenteel in Beijing wonen en Yolande kende via een vriendin). We zijn met hen een buurt met echte Pekinezen ingedoken vol smalle straatjes. Omdat de plaatselijke bevolking geen douche en toilet in huis heeft, zijn er in deze straatjes openbare toiletgebouwen. We hebben gebbqued in een Koreaans restaurantje aldaar. Erg lekker en gezellig! Niet zo handig alleen dat je onder de afzuigkap door moet kijken om met elkaar te praten, die hangt nl (zelfs voor Chinezen) erg laag. We werden door de jongens gewezen op het gebruik onder de Chinezen om alle lege bierflesjes op de tafel of op de grond te laten staan. Op die manier kan iedereen zien hoeveel je hebt gedronken en dat levert status op!

Vandaag (donderdag) hebben we de Chinese muur bezocht. Je kan via het hostel tours naar verschillende plekken boeken, bij wie we uiteindelijk hebben gekozen voor de muur bij Simatai, waar de muur nog niet geheel is gerestaureerd. Het transport naar de muur toe (zo'n drie uur in een busje) ging niet geheel zonder problemen (twee stoelen waren stuk in de minibus), maar het was de moeite waard! Ontzettend indrukwekkend!Kost wat energie om op de muur te komen via de honderden treden, maar het uitzicht is fantastisch!

Nog even wat korte weetjes:

1. De Chinese mannen hebben de neiging om bij warm weer hun (soms wat dikke) buik te ontbloten, door de onderkant van hun t-shirt door hun hoofdgat te proppen (ziet er erg raar uit). Officieel is dit verboden, maar er worden hiervoor tegenwoordig geen boetes meer gegeven.

2. Volgens de Chinezen is het erg apart dat wij in NL mensen soms vervoeren op de bagagedrager van onze fiets. In Beijing is dit in sommige straten verboden, omdat het te krap zou zijn (ze wilden ons niet helemaal geloven toen wij probeerden uit te leggen dat dit in principe geen extra ruimte inneemt). In Beijing hebben ze overigens megagrote fietspaden langs de autoweg! Daar kan NL nog wat van leren...

3. Wat betreft het rijgedrag in auto's mogen ze nog wel wat bijleren. Ze toeteren continu, halen elkaar gevaarlijk in via de vluchtstrook of via de rechterweghelft, stoppen op het laatste moment voor rood licht (wat vervelend is als je geen autogordels kan dragen) en hebben nog niet gehoord van handsfree bellen.

Goed, we gaan weer afsluiten. Zo nog even een biertje drinken in de bar van het hostel en dan morgen lekker relaxen in het park bij het Summer Palace.