Vanaf grote hoogte!

Taishidelay! (Tibetaans Hallo)

Vandaag alweer de laatste dag in Lhasa, Tibet. We zijn er nu precies week, nadat we vorige week met het vliegtuig uit Chengdu zijn vertrokken.

Beroemd in Chengdu

Chengdu is een grote moderne Chinese stad (heeft meer inwoners dan Beijing), waar we vijf dagen hebben vertoefd in een heel gezellig hostel. Chengdu beschikt over de Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding, wat ook de hoofdreden was voor ons bezoek aan deze stad. We hebben de reuzenpanda's direct op onze twee dag bezocht: hele lieve knuffelbeertjes die je eigenlijk mee naar huis zou willen nemen.

Daarnaast staat Chengdu bekend om het pittige eten. Je kan bijvoorbeeld in een hotpot restaurant eten. Hotpot is een kokende kom met hele pittige olie, waar je vlees in kan wokken. Ondanks dat we de enige Westerse mensen waren in het restaurant (en we continu werden toegelachen door de Chinezen) durfden we dit eten toch aan. Het resultaat: vlees niet meer terug kunnen vinden nadat het van je stokje is gevallen en veel bier om de pittige smaak weg te drinken, maaaar: we could manage!

Verder is ons aan Chengdu bijgebleven dat we door iedere Chinees langdurig werden nagekeken, alsof we Michael Jackson of een alien waren. Hoewel dit in het begin wel een beetje vleiend kan zijn, heb je er op een gegeven moment wel genoeg van dat je niet ongestoord kan rondlopen zonder op de foto te moeten...

Verliefd op Lhasa

Na een helse taxirit (waarbij je niet altijd durft te kijken naar het rijgedrag van de taxi-chauffeur), spannende momenten bij de douane (om Lhasa binnen te komen heb je een permit nodig, waarbij je doet alsof je bij een groep hoort) en twee uur wachten in het vliegtuig (voordat we mochten vertrekken) zijn we dinsdagmiddag 17 september aangekomen in het mooie Tibet! De vlucht liet ons al wat snapshots zien van mooie bergen, maar in Lhasa zelf hebben we ook onze ogen uitgekeken. Een korte samenvatting:

Potala paleis

Het paleis dat iedereen vast wel kent van foto's van Tibet! Kost wat moeite om erin te komen (een dag van tevoren om 7.00 uur in de rij staan, terwijl de kaartverkoop pas begint om 9.30 uur), maar dan heb je ook wel wat!

We hadden het geluk dat we na de eerste poorten in contact kwamen met twee nonnen. Ze waren erg onder de indruk van onze zonnebrandolie, en namen ons daarna mee naar binnen. Ze wilden perse onze rugzakken op hun rug, wat we na wat tegensputteren maar hebben toegelaten. Dit was natuurlijk wel een raar gezicht en we schaamden ons ook een beetje wanneer we andere toeristen tegenkwamen, die ons met vreemde ogen aankeken.

Het paleis was heel indrukwekkend. Helaas kunnen we geen foto's laten zien, wat dit is verboden in het paleis. De nonnen liepen er enigszins gehaast met ons doorheen, maar het was wel een heel bijzondere ervaring om met hen het Potala te bezoeken en alle Boeddha's en Dalai Lama's bij Tibetaanse naam te horen. Na het paleis hebben we nog met hen in een parkje gelegne, waar we bedekt werden met hun rode habijt, tegen de zon!

Jokhang tempel

De Jokhang tempel is de beroemdste tempel van Tibet. De tempel zelf is eigenlijk niet het meest indrukwekkend. Het meest interessante gebeurt buiten de tempel: dagelijks maken honderden pelgrims hun kora rond de tempel. Jong en oud lopen (vaak meerdere keren per dag) een rondje, waarbij sommige pelgrims zich elke meter op de grond werpen om te bidden. Ook voor de ingang is het een drukte van jewelste.

We hebben er een middag op een plein op de grond gezeten, gewoon naar alle mensen gekeken. In de ochtend had Nienke het plein al bezocht (Yolande lag toen ziek in bed), waarbij ze in gesprek kwam met Tibetanen. Ze waren erg onder de indruk van de ansichtkaart van Holland (beautiful, beautiful!) en van het boekje van de Dalai Lama (er staat namelijk een foto van hem op, wat de Tibetanen officieel niet vij zich mogen hebben).

Ook 's middags (nu in gezelschap van Yolande) kregen we erg vaak een een glimlach van de Tibetanen. We zijn overigens erg onder de indruk van het Tibetaanse volk: ze lachen vaak, zijn erg vriendelijk en wij vinden ze ook erg mooi (en ze zetten je niet continu (ongewild) op de foto, zoals de Chinezen doen)!

Hoogteziekte en water drinken

De 3700 meter hoogte eiste ook zijn tol! We hadden beiden de eerste dagen hoofdpijn, maar daar bleef het helaas niet bij. Terwijl Nienke zich op vrijdag bij het Jokhang met Monikken vermaakte, lag Yolande met hoogteziekte in bed. Echt heel vervelend: koppijn, duizelig, overgeven, chagreinig enzovoorts. Dit komt door het zuurstoftekort in de hersenen. De Acute Mountain Sickness (milde vorm) is niet heel ernstig. Wel moet je de symptomen goed in de gaten houden, omdat je in het ergste geval in coma kan raken. We hadden het weekend eigenlijk een trip naar het Namtso Lake gepland (op 4900 meter), maar toen een deskundige ons vertelde dat Yolande 'would probably feel like she's dying', hebben we dit toch maar overgeslagen! In plaats daarvan rustig aan gedaan, en nu zijn we beiden weer helemaal boven Jan.

Om te overleven op deze hoogte, moet je erg veel water drinken. Dit is op zich geen probleem. Lastiger is dat je dan heel vaak naar de wc moet, en dat wil je niet.... De wc in ons hostel spant de kroon: je ruikt hem al van verre, er cirkelen heel veel vliegen boven en de wc zelf is een soort gat waar je boven moet hangen. De deur kan niet op slot, dus die moet je vasthouden. De doortrek doet het 9 van de 10 keer niet en de deurtjes zijn zo laag dat je ook je buurvrouw kan zien zitten. In India wordt het hoogstwaarschijnlijk nog erger, dus op zich is dit wel een goede voorbereiding!

Paardrijden in Dechen Valley

Op maandag zijn we met een groep van 10 gaan paardrijden. Dit was echt super! We reden door een vallei, waar alleen de belletjes van de paarden klonken. Het uitzicht was echt fantastisch. We gingen langs beekjes, kuddes yaks, op het land werkende Tibetanen, heuvel op en heuvel af. Nienke vond het in het begin vrij eng, omdat ze nog nooit op een paard had gezeten. Dit kwam wel helemaal goed. Yolande had de smaak meteen weer te pakken (na een jaar of 6).

Iets over paardrijden op zn Tibetaans: je kunt de paarden eigenlijk geen paarden noemen, want ze zijn heel erg klein. Wel supersterk. De hoogte heeft tot gevolg dat je bijna met je voeten op de grond staat als je je benen laat hangen. Dat laten hangen moet ook bijna wel, want de stijgbeugels zijn niet verstelbaar! Als je je voeten er wel in doet, komen je knieen bijna boven het zadel uit. Dat zadel is ook lang niet zo comfortabel als dat in Nederland en het zit een stuk verder naar achteren. Door deze ongemakken hebben wij vandaag enorme last van ons achterwerk en spierpijn in onze bovenbenen! Maar we hadden het er voor over, het was echt een supermooie tocht die we niet hadden willen missen!

Trip naar Kathmandu

In Lhasa hebben we ons ook veel beziggehouden met onze trip naar Kathmandu, Nepal. We hadden bij verschillende hostels een briefje opgehangen om reisgenoten te zoeken. Je huurt voor deze trip namelijk een jeep, met chauffeur en gids en het is een stuk goedkoper om dit met vier personen te doen. Ons berichtje leverde erg veel reacties op. Mensen klopten op onze deur en mailden ons omdat ze zo graag met ons mee wilden. Helaas hebben we veel mensen teleur moeten stellen. We zijn met Annemarie en Jaap in zee gegaan. Zij wilden net als ons rustig aan doen en de eigenlijk vijf dagen durende tour in negen dagen ondernemen. Het zoeken naar een touroperater met een schappelijke prijs viel nog niet mee. Omdat de Chinezen ook bijna vakantie hebben, is het heel erg druk en zijn de jeeps en gidsen schaars. We hadden een mooie deal gesloten bij een hostel, maar toen we vandaag de laatste dingen door wilden spreken en wilden betalen, bleek dat er nog helemaal geen gids geregeld was. En dat is een probleem, want zonder gids mag je niet buiten Lhasa reizen. De man van het reisbureau stelde een busje voor (i.p.v. een 4WD) en pas een gids na de eerste drie dagen. Dit laatste vonden we niet zo erg, omdat de gids waarschijnlijk geen Engels spreekt en een zitplaats in de auto inneemt, maar we waren toch wel erg verbaasd dat er neits van de prijs afging. Na anderhalf uur discussie voeren op zn Tibetaans (niet ingaan op elkaars argumenten en ondertussen andere klanten helpen), hebben we maar liefst 225 yuan (22,5 euro) korting gekregen... ach, het zij zo. We hebben er nog wel veel zin in!

Morgenochtend, 8.00 uur sharp, vertrekken we via verschillende steden en het Everest Base Camp, naar de grens van Nepal. Daar hopen we vrijdag 5 oktober aan te komen.

Tot in Nepal!