Van hoog naar traag

Namaste!

We zijn inmiddels al een aantal dagen in Kathmandu, maar jullie hebben onze avonturen door de Tibetaanse bergen nog van ons tegoed.

Driver & Guide
Mogen we je even voorstellen aan Nima, driver van onze jeeptour van Lhasa naar Kathmandu! Nima houdt van hard scheuren door de bochten, dvd's met Tibetaanse muziek, sigaretten, roddelen over ons met andere Tibetanen en daten met Tibetaanse meisjes. Aangezien we negen dagen met deze man in een auto hebben gezeten (en je niet veel kan veranderen aan iemands karakter) hebben wij geleerd ons goed vast te houden in de bochten van een hoge pas door de bergen (de jeep had namelijk geen gordels), mee te zingen met Tibetaanse liedjes over moeders, te roddelen over onze choof & gids en genieten wij van een vrolijke choof nadat hij een leuke date heeft gehad.Tenzin, onze gids, is nog een broekkie (20 lentes jong) en zit eigenlijk alleen in de jeep omdat dit van de autoriteiten moet. Als wij van zijn vertaalcapaciteiten gebruik willen maken bij onderhandelingen met hostelmedewerkers, lacht hij meer dan dat hij hier een actieve rol in heeft. Toch zijn zijn bedoelingen goed, leert hij ons wat Tibetaanse zinnetjes (we hebben tegen veel kinderen onze naam kunnen zeggen en hun naam kunnen vragen) en krijgen we van hem een van onze favoriete Tibetaanse sterren op DVD.

Sightseeing
Wat hebben we nu eigenlijk allemaal gezien? De jeep bracht ons van azuurblauwe meren, woestijnvlaktes, hotsprings en berglandschappen naar schattige dorpjes waar de koeien op straat liepen en kinderen allemaal een hand ophielden voor geld.Een letterlijk hoogtepunt was natuurlijk het aanzicht van de Mount Everest! Gedurende onze hele tour hebben we eigenlijk heel veel geluk gehad met het weer. Een stralende blauwe lucht met een zonnetje is erg welkom op grote hoogte waar de temperatuur niet zo hoog is! Dat dit weer goed van pas komt bij de mogelijkheid om de Mount Everest te kunnen zien, hoeven we natuurlijk niet te vertellen (er zijn mensen die al twee keer de Mount Everest niet hebben gezien door de bewolking). Voordat we naar het Base Camp zijn geklommen (op 5200 meter) hebben we twee dagen lang de berg al kunnen aanschouwen vanaf het Ronghpu Monastry, op 4980 meter. Het Base Camp zelf viel hierna een beetje tegen; er zijn geen tenten (er zijn alleen expedities in februari en maart) en het aanzicht verschilt niet veel van het aanzicht vanaf het klooster. Het verschil is dat je nu wordt vergezeld door tientallen Chinezen en een kantoortje van de Chinese politie. Omdat we in de vroege ochtend het Base Camp bezochten, was het ook nog eens heel koud. Gelukkig hebben we de hoogte verder zonder al te veel lichamelijke problemen kunnen doorstaan (gewoon even uitrusten nadat je naar de wc bent geweest). De berg lijkt overigens minder hoog dat hij in werkelijk is, dit doordat je zelf op grote hoogte staat...
De mooiste rit was die van Zanghmu (Tibetaanse grensplaats) naar Kathmandu (Nepal). De natuur in Nepal is echt prachtig! We reden over een bergweg met een heel steile afgrond en daaronder bossen en een rivier. Dit was erg indrukwekkend en (door Nima's rijstijl) soms ook behoorlijk eng. In Zhangmu moesten we een middag doorbrengen omdat we de weg naar de grens niet mochten nemen. Die is nl under construction, zodat je er maar op bepaalde tijdstippen overheen mag rijden. We hebben toen de tijd gedood in het winkeltje van de moeder van onze gids en samen met haar Chinese soaps gekeken.
De mooie rit van de grens naar Kathmandu was zo relaxed, omdat we met Bert en Sylvia mee mochten in hun jeep. Jongens, bedankt!

Accommodation & Food
Tijdens onze tour haden we meestal niet veel te kiezen wat betreft de hostels. Er was niet altijd een douche aanwezig, waardoor we hebben ondervonden hoe het is om met een wasbak en warm water uit de thermoskan jezelf en je haar te moeten wassen.Het beddengoed was ook niet altijd schoon, maar we haden onze eigen slaapzak mee, dus dan maken die bloed- en urinevlekken minder uit! Het restaurant van de meeste hostels bevatte voornamelijk noodles, waardoor onze kleding nu wat ruimer zit!

Monasteries
Omdat we al een beetje kloostermoe werden, hebben we niet alle kloosters bezocht onderweg. Eentje die eruit sprong, was het klooster in Shigatse, het Tashilhunpo Monastry. Hoewel de sfeer een Chinees tintje had (en we werden afgeluisterd door monnikken), hebben we debatterende monniken kunnen zien (hier hadden we eerder geen kans voor). Het maken van een discussiepunt doen ze door met hun handen te klappen. Erg indrukwekkend! (filmpje volgt..)

Kathmandu
Nu zijn we al een aantal dagen in Kathmandu. We verblijven in Thamel, de toeristenwijk en worden hier continu lastiggevallen door bedelaars, verkopers, riksjamannen en mensen van travelagencies die hun diensten voor trekkings aan willen bieden.
In Kathmandu hebben we verschillende tempels en stupa's bezocht. Ook zijn we een middagje naar het zwembad geweest. Dit was een erg aparte ervaring. Er waren alleen maar jongens (14-16 jaar) die ons allemaal onafgebroken aangaapten. Van een andere westerling kregen we te horen dat de Nepalese vrouwen een aparte zwemdag hebben en een ouderwets zwempak met pijpjes dragen. Dat verklaarde een heleboel!
Verder hebben we weer vaak gegeten en gedronken met Heike en Anne, de Duitse meisjes die we na Peking, Lhasa en Kathmandu nu pas weer in Europa zullen gaan zien.

Enge en hopelijk minder enge beesten
In de Kathmandu vallei leven een heleboel wilde rhesusaapjes. Deze lenen zich natuurlijk uitstekend voor foto en film en zijn behoorlijk schattig om te zien. Dat de aapjes ook een minder leuke kant hebben, merkten we vandaag, toen we een koekje aten op een trapje bij een tempel. Een paar aapjes kregen onze koekjes in de gaten en kwamen dreigend op ons af. Wij borgen hierop de koekjes op, maar dat was niet genoeg. De aapjes leken ons aan te willen vallen: ze begonnen te grommen en ontblootten de tandjes. Dit was voor ons reden genoeg om ons uit de voeten te maken en voor een voorbijganger om iets naar ze te gooien. De aapjes bleven ons hierna echter agressief aankijken, waardoor we niet meer langs durfden te lopen. Uiteindelijk hebben we een Nepalees als schild gebruikt en zijn we er, gebukt achter deze jongen, zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Apen... niet altijd lief dus! Gebeten worden door deze monstertjes zou naast pijn ook nog wel eens andere vervelende gevolgen kunnen hebben, want we hebben allebei geen rabies-injectie.
De komende dagen hopen we wat leukere dieren tegen te komen. We gaan nl naar Royal Chitwan National Park. Op de rug van een olifant door de jungle, waar we hopelijk neushoorns, tijgers en krokodillen zullen zien. Daarna door naar India, waar we verwachten nog meer vuilnis, kleurrijke sari's, irritante verkopers, koeien, drukke straten en bedelende kinderen te zullen zien dan hier in Kathmandu. We zijn er in elk geval goed op voorbereid!

Nog enkele weetjes voor de liefhebber:

• In Nepal is het wat communicatiemiddelen betreft soms huilen met de pet op: onze mobiele telefoons hebben geen bereik, het internet is supertraag en er gaan de hele tijd dingen mis. Om deze reden waren we (na 3 uur) nog steeds niet in staat foto's en filmpjes bij dit bericht te zetten. Ze zijn wel te zien via de link.
• Elektriciteit valt ook regelmatig uit hier, er zijn dan wel kaarsjes voorhanden.
• In Nepal (en straks ook in India) is het geen probleem om je buik te laten zien, te blote benen zijn daarentegen erg onzedig!
• Hoewel de Nepalezen hun eigen groet hebben (Namaste) zeggen ze aan de telefoon allemaal Hello
• Hoe de Hindugod Ganesh aan zijn olifantenslurf komt: vader Shiva was lang op reis na de geboorte van zijn zoon. Toen hij terugkwam, trof hij zijn vrouw in bed aan met een jongen, die hij daarop het hoofd afhakte. De jongen bleek echter zijn inmiddels volgroeide zoon, Ganesh. Om Ganesh weer tot leven te wekken, moest Shiva het eerste hoofd dat hij tegenkwam gebruiken, dit was dat van een olifant.