Culture Shock in Beijing

Ni Hau (fonetisch hallo)!

Vers aangekomen in Beijing! Hoewel we allebei in het vliegtuig nog niet het gevoel hadden dat onze reis nu echt was begonnen, veranderde dit al snel toen we in Beijing aankwamen. Je ziet vanaf het vliegveld overal Chinese tekens, waar je natuurlijk geen zinnig woord van kan maken. Soms staan er enkele Engelse woorden onder, met name bij verkeersborden (zo kan de toerist ook nog een gokje wagen op de Chinese rijbaan :-)). De meeste mensen spreken overigens geen Engels, dus het is vaak handen en voetenwerk!

Nadat we dinsdag onze spullen in onze kamer hadden gelegd en een powernapje hadden gedaan, zijn we de stad ingedoken. Het hostel zit in een oude drukke straat, waar vroeger de Pekinezen gingen feesten. Gelijk maar even een kaart gekocht, zodat we een eerste glimp van deze grote stad konden opvangen. Een kleine afstand op de kaart bleek in het echt een hele grote afstand te zijn. Uiteindelijk een rondje gelopen op het Tiananmenplein, vroeger het grootste plein van de wereld (nu niet meer omdat Mao zijn mausoleum graag midden op het plein wilde hebben en omdat er een groot parlementsgebouw is neergezet). Terwijl we daar aan het lopen waren, kwamen twee Chineze studenten naar ons toe met de vraag of we uit Holland kwamen. "Ja, hoe weten jullie dat?" "Because you're so tall!" Oo... ok! Ze wilden graag hun Engels oefenen en hebben ons die middag wat in Beijing laten zien. Uiteindelijk in een traditioneel theehuis beland, waar we deel hebben genomen aan een soort thee-ceremonie. Natuurlijk nog van tevoren de prijs gevraagd (circa 3 euro p.p), maar helaas toch niet helemaal goed begrepen. Uiteindelijk thee gedronken voor de prijs van een High-tea in het Amstel Hotel... Maar goed, op de eerste dag mag je daar nog instinken toch? Na dit dure grapje hebben we goedkoop Chinees gegeten . Het was nog lekker ook, al hadden we nog wel enige oefening nodig voor het eten met stokjes! Omdat we allebei nogal moe waren en een jetlag hadden, hebben we de dinsdagavond verder rustig in het hostel doorgebracht.

Woensdag hebben we eerst heerlijk uitgeslapen. Daarna de Verboden Stad bezocht. Een enorm complex waar vroeger de Keizer woonde met al zijn vrouwen, concubines en andere aanverwanten. We waren er om half twee, het heetst van de dag, dus het was behoorlijk zweten. In Beijing is het nu nl erg warm (30 graden) ! De Verboden Stad is ontzettend groot, dus we hebben niet alles kunnen zien. Wel de mooiste paleizen, de tuin en poorten.

's Avonds hadden we afgesproken met Fresco en Piet (twee Nederlandse jongens die momenteel in Beijing wonen en Yolande kende via een vriendin). We zijn met hen een buurt met echte Pekinezen ingedoken vol smalle straatjes. Omdat de plaatselijke bevolking geen douche en toilet in huis heeft, zijn er in deze straatjes openbare toiletgebouwen. We hebben gebbqued in een Koreaans restaurantje aldaar. Erg lekker en gezellig! Niet zo handig alleen dat je onder de afzuigkap door moet kijken om met elkaar te praten, die hangt nl (zelfs voor Chinezen) erg laag. We werden door de jongens gewezen op het gebruik onder de Chinezen om alle lege bierflesjes op de tafel of op de grond te laten staan. Op die manier kan iedereen zien hoeveel je hebt gedronken en dat levert status op!

Vandaag (donderdag) hebben we de Chinese muur bezocht. Je kan via het hostel tours naar verschillende plekken boeken, bij wie we uiteindelijk hebben gekozen voor de muur bij Simatai, waar de muur nog niet geheel is gerestaureerd. Het transport naar de muur toe (zo'n drie uur in een busje) ging niet geheel zonder problemen (twee stoelen waren stuk in de minibus), maar het was de moeite waard! Ontzettend indrukwekkend!Kost wat energie om op de muur te komen via de honderden treden, maar het uitzicht is fantastisch!

Nog even wat korte weetjes:

1. De Chinese mannen hebben de neiging om bij warm weer hun (soms wat dikke) buik te ontbloten, door de onderkant van hun t-shirt door hun hoofdgat te proppen (ziet er erg raar uit). Officieel is dit verboden, maar er worden hiervoor tegenwoordig geen boetes meer gegeven.

2. Volgens de Chinezen is het erg apart dat wij in NL mensen soms vervoeren op de bagagedrager van onze fiets. In Beijing is dit in sommige straten verboden, omdat het te krap zou zijn (ze wilden ons niet helemaal geloven toen wij probeerden uit te leggen dat dit in principe geen extra ruimte inneemt). In Beijing hebben ze overigens megagrote fietspaden langs de autoweg! Daar kan NL nog wat van leren...

3. Wat betreft het rijgedrag in auto's mogen ze nog wel wat bijleren. Ze toeteren continu, halen elkaar gevaarlijk in via de vluchtstrook of via de rechterweghelft, stoppen op het laatste moment voor rood licht (wat vervelend is als je geen autogordels kan dragen) en hebben nog niet gehoord van handsfree bellen.

Goed, we gaan weer afsluiten. Zo nog even een biertje drinken in de bar van het hostel en dan morgen lekker relaxen in het park bij het Summer Palace.