Veelzijdig Vietnam

Xin chào!

Dit is inmiddels alweer ons laatste blog! We zijn nu weer terug in Hanoi, waar we zaterdag vandaan gaan vliegen. Nog maar een paar dagen en dan staan onze voeten weer op Nederlandse bodem! Voor eventuele vroege vogels: maandag 4 februari komen we om 05.30 uur aan op Schiphol (inderdaad: heel vroeg!)

Vluchtgegevens:
Vluchtnummer KL 0810, luchtvaartmaatschappij KLM
- vanaf Jakarta: vertrek 3 feb om 19.00 uur, aankomst Kuala Lumpur 3 feb om 22.00 uur
- vanaf Kuala Lumpur: vertrek 3 feb om 23:25 uur, aankomst Amsterdam 4 feb om 5:30 uur.

We hebben nu ruim een maand in Vietnam rondgereisd, waardoor we dit keer wat meer tijd hadden. Dat was ook wel nodig, want Vietnam is een groot en uitgestrekt land, waardoor je al gauw een dag aan het reizen bent tussen twee bestemmingen. Ook blijkt dat het veel geplan vraagt om een plaatsje in de trein te boeken: vanwege het Vietnamese nieuwjaar (in februari)was alles volgeboekt. Voor ons dus geen trein in Vietnam...
Daarnaast maakten we het onszelf extra moeilijk gemaakt door te beginnen én te willen eindigen in Hanoi (vanwege onze vlucht naar huis), waardoor we genoodzaakt waren een vlucht tussen Hanoi en Ho Chi Minh City te nemen.

Verder hebben we de afgelopen maand wat meer met de weersomstandigheden rekening moeten houden. Het noorden van Vietnam kent namelijk een droog en nat seizoen, waar het zuiden 4 seizoenen kent. Hierdoor hebben we zowel in een dikke trui als in een bikini rondgelopen! En deze laatste dagen in Hanoi willen onze schoenen maar niet droog worden, waardoor onze tenen er bijna afvriezen. Het wennen aan de weersomstandigheden in Nederland zal dus wel mee gaan vallen!

Omdat het vaak veel gedoe scheelde (en meestal even duur was) hebben we in Vietnam wat meer gebruik gemaakt van georganiseerde tours naar toeristische trekpleisters (o.a. Halong Bay, Cu Chi tunnels en de Mekong delta). Hierdoor beland je vaak in een grote bus vol met toeristen, waar we toch wel erg kriebelig van zijn geworden. Gelukkig konden we dit soort ervaringen ook afwisselen met leuke tochten op de motor, waar je samen met je 'driver' zelf je bestemming bepaald!

De meningen over de Vietnamese bevolking zijn sterk verdeeld. In onze ogen lopen er in Vietnam heel veel aardige mensen rond, hoewel de Vietnamezen in de toeristische sector vaak dollartekens in hun ogen hebben.

Drukte in de grote steden

Onze reis door Vietnam zijn we begonnen in de hoofdstad Hanoi. We verbleven in het 'Old Quarter', wat een gezellige buurt! Het gebied bestaat uit allerlei kleine straatjes, die allemaal hun eigen specialiteit hebben. In de ene straat verkopen ze metalen voorwerpen, in een volgende straat schoenen of bloemen. Heel georganiseerd dus! Van het verkeer kun je dit helaas niet zeggen. In Hanoi scheuren ontzettend veel scooters rond.

Het lastige is dat je als voetganger op de straat moet lopen, omdat alle verkopers hun verkoopwaar op de stoep hebben uitgestald en de scooters ook op de stoep zijn geparkeerd. Het resultaat: om de paar meter wordt er ontzettend hard naar je getoeterd. Wanneer je de weg moet oversteken, moet je niet geduldig wachten, dan komt het er nooit van. Gewoon rustig gaan lopen, dan omzeilen ze je wel!

Omdat de straten vanaf elke straathoek van naam veranderen, zijn we de eerste dagen meerdere malen verdwaald!

De meest bijzondere attractie van Hanoi vonden we het mausoleum van Ho Chi Minh. Het was nog niet zo gemakkelijk om hier binnen te komen. Op weg naar het gebouw werden we een keer of vijf teruggefloten door politiemannen, omdat we niet de juiste route volgden. De oprichter van de Vietnamese Communistenpartij (en president van Noord-Vietnam) is in 1969 overleden. Zelf wilde hij graag gecremeerd worden, maar zijn volgelingen beslisten anders. Al vele jaren ligt hij opgebaard in zijn mausoleum, waar iedereen hem kan bezoeken. Je loopt in een lange rij langs de baar en binnen een paar minuten sta je weer buiten. Het was een heel aparte ervaring om 'Uncle Ho' in het echt te zien. De kleur van zijn gezicht en handen is raar wit en in het mausoleum hangt een vreemde geur. Het schijnt dat het lichaam elk jaar een paar maanden in Rusland is voor een onderhoudsbeurt. Veel mensen zijn er trouwens niet zo zeker van dat het nog steeds echt het lichaam is van Ho Chi Minh. Wat het ook zij, het was erg indrukwekkend om te zien.

De tweede grote stad waar we waren is vernoemd naar deze grote Vietnamese leider. In Ho Chi Minh Stad (Saigon), verbaasden we ons over de vele moderne gebouwen, westerse winkels en wederom de drukte op straat. Ho Chi Minh Stad spant wat scooters betreft de kroon. In de stad wonen 6 miljoen mensen en zijn ongeveer 4 miljoen scooters!

We hebben ons een dagje door de stad rond laten rijden door twee cyclomannen, langs de grootste bezienswaardigheden. De mannen wisten ons veel te vertellen over de stad, de attracties en de (volgens hun) corrupte regering van Vietnam.

In HCMC hadden we erg geluk met de locatie van ons hotel. Tegenover het hotel zat een heel leuke coffeebar, Bobby's Brewers, waar je met je koffie (of je eten) plaats kon nemen in een heerlijke stoel voor een leuke film op groot scherm: juist, een heuse bioscoop!

De oorlog

Voor veel mensen zit de oorlog in Vietnam nog vers in het geheugen. Niet zo gek, want er is ook nog niet zo heel lang (sinds 1975) vrede in Vietnam. Daarnaast bestond er voor deze oorlog wereldwijd heel veel tegenstand, wat heeft geleid tot vele demonstraties (waaronder in Amsterdam). Tijdens onze reis door Vietnam zijn we dan ook verschillende erfenissen van deze oorlog tegengekomen.

Het War Remnants Museum in HCMC liet een grote indruk op ons achter. De honderden foto's van de (vaak burger-)slachtoffers van de oorlog lieten weinig aan de verbeelding over. Gebruikte wapens en nagebouwde martelkamers werden afgewisseld met foto's van kinderen met geboorteafwijkingen die de effecten vertonen van "Agent Orange". Dit alles creeërde een duidelijk anti-Amerikaanse sfeer in het museum.

Ongeveer 30 km van HCMC liggen de Cu Chi Tunnels. Deze tunnels zijn in de oorlog gegraven door de Viet Cong. De tunnels maakten onder andere verrassingsaanvallen en communicatie tussen de verschillende geisoleerde Viet Cong gebieden mogelijk. Wij hebben met eigen ogen delen van dit smalle (!) tunnelnetwerk mogen aanschouwen. Voor de toeristen hebben ze nu nep-tunnels aangelegd, zodat wij met onze westerse bouw ook een idee kunnen krijgen hoe benauwd een tunnel kan zijn (na 30 meter hielden we het voor gezien). Verder hebben we met verbazing de demonstraties van de verschillende "boobytraps" gezien (van bamboe gemaakte lange scherpe punten die zonder moeite een vijand konden uitschakelen).

Als het onderstaande filmpje niet kan worden geopend, klik dan op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=8h22iNdPwsw

In Danang heeft Nienke nog een bezoek gebracht aan China Beach. In de oorlog was dit strand een rustplaats voor de Amerikanen. Daarnaast is deze plek het toneel geweest voor een dramatische afloop van een evacuatiepoging. Twee vliegtuigen bleken niet de capaciteit te hebben om een grote groep angstige vluchtelingen en Zuid-Vietnamese soldaten te evacueren. Hierdoor hebben vele mensen (vooral burgers) tijdens het opstijgen tevergeefs geprobeerd vast te houden aan het landingsgestel, waarna ze in de Chinese Zee zijn gevallen.

Cultuur

Omdat we na bijna vijf maanden een beetje templed-out zijn, hebben we ons in Vietnam wat de bouwwerken betreft wat rust gegund. Natuurlijk hebben we wel kennisgemaakt met de Vietnamese manier van leven, de geloofsovertuigingen en kunstvormen. De hoogtepunten hiervan willen we graag met jullie delen.

In Hanoi hebben we een waterpuppetshow bezocht. Deze oeroude kunstvorm is ontstaan op het platteland, waar de boeren de natte rijstvelden gebruikten als toneel voor hun poppenspel. In het theater in Hanoi betond het toneel uit een groot zwembad, waarin taferelen uit het boerenleven werden uitgebeeld met poppen: landarbeid, feesten, dansen, visvangst etc. Dit alles opgeluisterd met een orkest en Vietnamese zang. Heel leuk en bijzonder om te zien!

Als het onderstaande filmpje niet kan worden geopend, klik dan op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=YsIeHT0nD-c

Hadden we de Mekong in Cambodja ook al bevaren, in Zuid-Vietnam zijn we deze rivier weer tegengekomen. In de Mekongdelta maakten we per boot kennis met verschillende Vietnamese landproducten. We proefden Vietnamees fruit (waaronder dragonfruit en papaya), zagen hoe van kokosnootmelk snoepjes worden gemaakt, proefden bananenwijn, leerden hoe rijstkorrels noodles en rijstpapier worden, bezochten een bee-farm en werden door twee Vietnamezen rondgeroeid door smalle watergangen.

Het hoogtepunt van deze tour door de Delta was de drijvende markt, waar de Vietnamezen hun waar verkopen en inkopen doen. Met een boot voeren we langs kleine bootjes die van alles verkochten. Een nadeel van onze Mekong-tour was dat het ontzettend touristisch was. Met een bus vanuit Saigon naar de Delta en daarna met ongeveer 30 touristen op een boot. Dat was jammer!

De meest kleurrijke tempel die we in Vietnam hebben gezien, was de Cao Dai Tempel in de buurt van Saigon. Toen we bij de tempel aankwamen, begon net een ceremonie. Nonnen en monnikken in felgekleurde uitrusting verzamelden zich in de tempel om te bidden en te zingen.

Aan de verschillende kleuren van de habijten was af te zien hoe lang de gelovigen bij de orde hoorden. Het Cao Dai geloof is een combinatie van Boeddhisme, Taoisme, spiritualisme, Christendom, Islam en Confucianisme.

In Danang bezocht Yolande het Cham Museum. Dit museum herbergt zandsteenfiguren uit het Hindoeisme en Boeddhisme uit de zevende tot vijftiende eeuw, die in verschillende delen van Zuid-Vietnam zijn opgegraven. Erg interessant, vooral omdat we geen tijd meer hadden om naar de werkelijke plaatsen van de opgravingen te gaan.

Deze week zijn we in Hue geweest, de culturele hoofdstad van Vietnam. Achterop bij twee motorrijders hebben we twee koninklijke graftombes en een pagode bezocht. Onze motorrijders gingen niet met ons mee deze heiligdommen binnen, dus zagen we ons genoodzaakt ons bij een grote groep toeristen met gids aan te sluiten om zo wat interessante weetjes over de heilige plaatsen te verzamelen!

Kust



Met 3451 km aan kust is het in Vietnam niet moeilijk een stukje strand te vinden!

Ons eerste uitzicht op de zee hebben we vanuit een boot mogen bewonderen. Twee dagen lang hebben we tussen de rotspartijen van Halong Bay gedobberd. Helaas was het te koud en te bewolkt om een duik in het water te nemen.
Als het onderstaande filmpje niet kan worden geopend, klik dan op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=uWuQUJaizKs




Desondanks toch genoten van het uitzicht op de rotsen, de vele grotten, onze overnachting op Cat Ba Island en de gezelligheid met onze nieuwe vrienden Ambjorn & Joanna uit Zweden & de Amerikaanse Jennifer.
Helaas zijn we er nog steeds niet achter hoe deze grote rotspartij in de zee is ontstaan. Zowel de Lonely Planet als onze lokale Vietnamese gids bleven bij een verhaal over de staart van een draak die de vele eilanden zou hebben gecreerd tijdens het "heen en weer zwiepen".

Het zuidelijke eiland Phu Quoc was voor ons een plek om twee dagen lekker niks te doen en bij het zwembad te hangen. Helaas viel de bereikbaarheid vanaf Saigon een beetje tegen. Een vliegtuig pakken was het makkelijkste geweest, maar die bleken allemaal volgeboekt. Dan toch maar met de bus en de boot. Dit laatste vervoersmiddel deed ons toch een beetje denken aan de binnenkant van een vliegtuig: een ronde ruimte met grote rijen stoelen. Extra toevoeging was de luide (!) vertoning van Vietnamese muziekclips. Op de weg terug naar Saigon hadden we iets minder geluk: veel wind op zee maakte van deze rit onze eerste ervaring met zeeziekte.

In de kustplaats Nha Trang heeft Nienke onder leiding van een Vietnamese surfleraar de fijne kneepjes van het (golf)surfen onder de knie gekregen, waardoor ze tijdens haar les meerdere keren zelfs heeft gestaan op de surfplank! Verder hebben we vanaf een ligstoel lekker van het zonnetje genoten.



Natuur




De natuur van Vietnam is vooral in de binnenlanden of in het noorden te vinden. Helaas viel het mooie bergachtige Sapa voor ons af omdat je daar vanwege de dikke mist niet eens de overkant van de straat kon zien. Vandaar dat Cat Tien National Park ons goed in de oren klonk: het park huisvest de zeldzame Javaanse neushoorn en heeft onder andere een meer vol krokodillen. Helaas hebben wij tijdens ons verblijf geen van deze dieren mogen spotten. Zelfs een nachtelijke wild-life spotting met een vrachtwagen vol met toeristen en een schijnwerper leverde weinig op; alleen enkele herten (die we in Nederland ook hebben). Tja, je vraagt je af waar het mis ging...


In de 'Central Highlands' rondom het plaatsje Dalat hebben we met onze backpacks twee dagen achterop een motor rondgescheurd om een stukje van het echte Vietnam te zien.
Via bergpassen met een geweldig uitzicht kwamen we langs verschillende plantages met bloemen, thee, koffie en peper. Daarnaast hebben we verschillende (kleinschalige) fabrieken bezocht voor baksteen, zijde, rijstnoodles en bamboe. 's Avonds hebben we overnacht bij het Lak Lake, waar we samen met onze chauffeurs geproefd hebben van de lokale rijstwijn, en we onze zangkunsten hebben geoefend tijdens een karaoke-sessie.
De volgende ochtend begon al vroeg: om 04.00 uur vond de plaatselijke haan het tijd om zijn kraai-capaciteiten te oefenen. Meer dan een uur lang heeft hij een geluid geproduceerd wat in de verte niet leek om een normale kraai.
Voordat we weer op de motor stapten hebben we nog een klein tochtje op een olifant gemaakt. Onze olifant had er helaas niet zo zin in en liet meerdere malen luidkeels zijn ongenoegen merken. Niet zo fijn gevoel als je midden in een meer staat, waarbij je voeten al bijna het water aanraken.


In Ninh Binh hebben we het droge Halong Bay bezocht: de grotten van Tam Coc liggen in een vergelijkbaar landschap als dat van Halong Bay, heel mooi dus. Helaas was het ook dit keer heel koud. De Lonely Planet waarschuwde om een hoed tegen de zon te dragen: wij zaten dik ingepakt met een muts in een bootje! Ook bleken de hotels niet bestand tegen de kou: zonder verwarming in ons hotel waren we genoodzaakt met muts en dikke jas onze warme chocolademelk te drinken.

Meten en weten

In Hoi An zijn we helemaal los gegaan. Niet wat feesten en alcohol betreft, maar op het gebied van kledingaanschaf! Hoi An is namelijk de plek om een nieuwe garderobe te vergaren. We hebben ons allebei een compleet pak, een winterjas, een jurk, diverse broeken en blousejes aan laten meten. Het aanschaffen van kleding in Hoi An gaat als volgt. Je wordt een winkel binnengeroepen, kijkt wat ze hebben hangen, bladert in de catalogus en doet vervolgens je bestelling: ik wil dit, dat en dat, en ik wil het precies zus en zo. Vervolgens wordt je van top tot teen opgemeten, en dan gaat de bestelling naar de kleermaker. Je moet daarna nog een paar keer terugkomen om te passen en kan dan aangeven wat je gewijzigd wil hebben. Dit gebeurt een aantal keer, niks past natuurlijk bij de eerste pasbeurt! Uiteindelijk ben je met sommige resultaten heel tevreden (de pakken zitten ons als gegoten) en neem je andere dingen voor lief (die spijkerbroeken hadden we niet moeten doen...). Schoenen bleken lastig naar onze zin te maken. We waren waarschijnlijk gewoon bij de verkeerde winkel: onze eisen werden niet echt ingewilligd. Een hak of kleur die er niet meer bleek te zijn, veranderden ze gewoon naar eigen inzicht! Nienke heeft geweigerd een paar schoenen mee te nemen. De lijm van Yolandes muiltjes begint al los te laten... Maarja, je kunt niet alles hebben. Zoveel kleding voor nog geen 200 euro, wat dat betreft hoor je ons niet klagen!
Naast het passen van kleding (wat ons bijna drie dagen heeft gekost) hebben we in Hoi An een kookcursus gedaan. Yo had dit van Nienke voor haar verjaardag gekregen, maar het was er nog niet eerder van gekomen. De kookcursus was een beetje apart, omdat het er ontzettend gehaast aan toe ging. De chefkok demonstreerde een gerecht, waarbij wij heel schools aantekeningen maakten op ons receptenstencil. Daarna renden we naar onze tafels om het gerecht zelf te maken. Onderwijl iets in onze mond proppend, renden we weer terug voor de volgende demonstratie. Dan weer terug naar onze tafels, waar ons net gemaakte gerecht inmiddels van tafel verdwenen was en plaats had gemaakt voor de ingredienten van het volgende gerecht. Buiten adem ploften we na afloop neer voor de lunch, waar alles weer verscheen. Met een groep van 20 man wist je alleen niet wiens gerecht je nu op zat te eten! Dat was jammer, maar we hebben er wel iets van opgestoken om zelf thuis aan de slag te gaan.

Weetjes

• De koffie van Vietnam is heel wat anders dan we in Nederland kennen. Via een filter op je koffiekopje druppelt er langzaam (hele sterke) koffie in je kopje (dat meer lijkt op een borrelglas dan op een koffiekop), die je ook heel langzaam via kleine sipjes op dient te drinken.




• De regering van Vietnam is op dit moment bezig een nieuwe wet door te voeren die cyclo's en straatverkopers in de grote steden verboden. Hierdoor zit een grote groep Vietnamezen uit een van de armste lagen van de bevolking straks zonder inkomen!




• Sinds 15 december is het in Vietnam streng verboden om zonder helm op een scooter te rijden. Indien je deze regel aan je laars lapt riskeer je een in beslagname van je scooter (voor 6 maanden!) en een hoge boete. Hierdoor is het straatbeeld van Vietnam nu opgeleukt met allemaal nieuwe glimmende helmen. Sommige Vietnamezen lijken er wel heel blij mee te zijn: ze houden hun helm continu op, zelfs tijdens het eten of tijdens het vissen!




• Daarnaast kent Vietnam nog een bijzondere wet voor scooters. Als je als bestuurder van een scooter een voetganger aanrijdt, ben je verantwoordelijk voor de ziekenhuiskosten. Je wordt dan door de politieagent direct meegenomen naar het ziekenhuis, om daar de rekening te betalen. Pas als je betaalt hebt, krijg je je scooter terug.




• In Cat Tien National Park hebben zich tijdens de oorlog ook veel mensen verscholen voor de bommen van de Amerikanen. Opvallend is dat in dit gebied tijdens de oorlog meer mensen zijn omgekomen door malaria dan door de bommen.




• Tot onze verbazing kwamen we oog in oog te staan met een wel heel bijzonder melkdrankje: "Dutch Lady". Navraag wees uit dat de Hollandse meisjes bekend staan als gezonde en sterke vrouwen, wat natuurlijk een hele goede reclamestunt is...!
  



• De nationale kleuren van Vietnam zijn rood en geel. Rood staat voor geluk en geel voor Rijkdom. Deze kleuren zijn ook terug te vinden in de Vietnamese vlag, samen met de communistische ster.

Tot slot

Natuurlijk is ons laatste bericht een mooie gelegenheid om onze gehele reis onder de loep te nemen. Wanneer we aan medereizigers vertellen dat we al bijna vijf maanden onderweg zijn, krijgen we steevast dezelfde paar vragen. We verwachten dat jullie ons ook met deze vragen lastig zullen vallen, daarom alvast een antwoord op de meest gestelde!

Wat we het leukste land vonden en het leukste om te doen, is heel erg lastig te zeggen. Elk land heeft zo zijn eigen charmes en de landen zijn heel lastig met elkaar te vergelijken. Daarnaast speelt het ook vaak een rol hoe je zelf in je vel zit tijdens je bezoek aan een land. Toch komen er bij deze vraag wel een aantal hoogtepunten naar boven: Tibet, vanwege het mooie landschap en de lieve mensen; India, omdat het een totaal andere wereld is; Cambodja, vanwege de indrukwekkende geschiedenis die in het hele land zichtbaar is.
We hebben allebei erg genoten van de dieren die we tijdens onze trip van dichtbij hebben gezien. Extra leuk waren de momenten dat we een dier hebben bereden: pony’s in Tibet, olifanten in Nepal & Vietnam en een kameel in India.
Daarnaast was het een aparte ervaring om de vervoersmiddelen van onze bestemmingen uit te proberen: met acht volwassenen in een personenauto, met 22 man bovenop de bagage van een pick-up, heel veel ritjes bij een local achterop de scooter of motor, krap gezeten in volgepropte lokale bussen en de toeristische bus met (te korte) bedden!


Wat ons het meeste is tegengevallen: als we eerlijk zijn, was het niet altijd makkelijk om vijf maanden met elkaar door te brengen. We hebben ons van te voren niet echt goed gerealiseerd dat dit betekent dat je heel weinig privacy hebt en irritaties snel ontstaan. We zijn elkaar dan ook een paar keer in de haren gevlogen! Maar... ja, we zijn nog steeds vriendinnen! Daarnaast viel het ons soms best een beetje tegen hoe veel we het thuisfront hebben gemist.
We hebben ons beeld van op reis gaan wel een beetje bij moeten stellen. We hadden verwacht in meer plaatsen te komen waar nog geen toeristen zijn geweest. Dat ligt ook voor een deel aan onszelf, omdat we toch vooral de Lonely Planet hebben gevolgd en niet echt op zoek zijn gegaan naar deze gebieden.

Wat ons het meeste is meegevallen: het is zo vervelend nog niet om vijf maanden lang uit je rugzak te leven. Ook viel het ons mee dat we onszelf eigenlijk overal wel duidelijk hebben kunnen maken. Soms met gebarentaal, maar het kwam toch altijd wel goed. Daarnaast was het eten in de meeste landen erg lekker, en was er ook nog altijd Westers voedsel voorhanden voor de afwisseling.

Gelukkig hebben we ons nooit bang gevoeld. We zijn nooit overvallen, bestolen of ongewenst betast. De zorgen van onze moeders waren wat dat betreft dus niet helemaal terecht! We zijn natuurlijk wel eens afgezet, maar dat hoort erbij als Westerling in het Oosten.

Wat de gezondheid betreft, hebben we gelukkig geen ernstige gebreken gehad. Wel viel het Nienke tegen hoe vaak ze last had van maagproblemen. We hebben allebei wat kilo’s in Azie achtergelaten, maar dat is natuurlijk niet zo erg. Ons is opgevallen dat je, wanneer je niet echt een duidelijke dagbesteding hebt, je dagen toch vooral inplant rondom je basisbehoeften: waar en hoe laat gaan we eten? Waar is de wc? En is onze slaapplaats veiliggesteld?

De afgelopen vijf maanden zijn een ontzettend mooie ervaring geweest, die we niet snel zullen vergeten! We willen jullie bedanken voor jullie interesse in onze verhalen, de berichtjes op onze site en de e-mails waarin jullie ons op de hoogte hebben gehouden van jullie leven in Nederland.

Wat nu verder met ons?

Allereerst gaan we een paar weken bijkomen, ervan genieten om iedereen weer te zien en een selectie maken uit de duizenden foto’s die we hebben geschoten. Maar dan moeten we natuurlijk het serieuze pad gaan bewandelen. Nienke hoopt binnen afzienbare tijd een fantastisch aanbod te krijgen voor een leuke baan. Yolande moet eerst een dak boven haar hoofd zien te regelen en gaat weer aan de slag bij Teylingereind.

Hiermee houden wij het voor gezien, wat dit blog betreft. Hopelijk vonden jullie het de moeite waard, want het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost elke keer de berichten, foto’s en filmpjes fatsoenlijk op de site te krijgen. Nu weer terug naar onze eigen, goedwerkende en snelle computers!

Veel liefs,

Yolande & Nienke

Woningnood!

Hoi lieve mensen!

Tussen al onze reisverhalen door even een noodkreet: ik (Yolande) heb geen woonruimte als ik terugkom in Nederland!

Mijn tijdelijke oplossing gaat op het laatste moment niet door, dus ik heb dringend jullie hulp nodig. Ik ben op zoek naar een kamer/studio o.i.d. in Amsterdam of Leiden, huur tot 400 euro per maand. Iets tijdelijks mag ook. Ik moet vanaf 18 februari weer aan het werk in Sassenheim, dus de nood is erg hoog! Om die reden ben ik ook niet zo kieskeurig op het moment.

Ik hoop dat iemand iets weet. Berichten mogen op deze site of naar mijn e-mailadres (yolandeviergever@hotmail.com). Aangezien Nienke en ik net een Vietnamese kookcursus achter de rug hebben, zal ik degene met de gouden tip belonen met een authentieke Vietnamese maaltijd.
Alvast bedankt!

Later deze week ons laatste bericht uit Vietnam, we stappen volgende week zaterdag nl alweer in het vliegtuig. Tot dan!

Liefs,

Yolande

Gesjees door Laos

Sabaidee!

Allereerst wensen we iedereen een gelukkig 2008! Hopelijk hebben jullie een leuke jaarwisseling gehad en zitten alle vingers nog aan jullie handen. Wij zijn inmiddels in Hanoi, Vietnam. We zijn hier afgelopen zondag vanaf Luang Prabang heen gevlogen met Lao Airlines, een luchtvaartmaatschappij waar het Nederlands Ministerie van Buitenlandse Zaken haar twijfels over heeft. Maar het viel alles mee, we zijn veilig aangekomen!

Oud en Nieuw in Hanoi viel ons eigenlijk een beetje tegen. We wisten al wel dat de Vietnamezen zelf het Chinese nieuwjaar vieren (in februari), maar we dachten dat het in een grotestad als Hanoi vast wel feest zou zijn. Niet dus! Er was geen klok om te zien wanneer het precies 12 uur was, dus op den duur begon een toerist maar af te tellen. Er was geen vuurwerk, alleen een paar ballonnen die werden opgelaten. En alle cafe’s sloten om 1 uur. Niet helemaal wat we ons er van hadden voorgesteld.

Is Nienke tijdens onze reis vaker degene die kampt met gezondheidsproblemen, afgelopen weekend kreeg Yolande haar portie. In Luang Prabang ontwikkelde ze een allergische reactie, waardoor ze over haar hele lijf rode vlekken kreeg, die verschrikkelijk jeukten. In Luang Prabang is ze naar een Laotiaanse dokter gegaan, maar dit was een beetje een kwakzalver. De pillen zaten in een plastic zakje, waar hij had opgeschreven wat het was en hoe vaak ze het moest slikken, en alles bij elkaar kostte het, miraculeus, precies $20. Omdat de pillen niet hielpen, het steeds erger werd en Yolande langzaamaan gek werd van de jeuk, hebben we in Hanoi om een second opinion gevraagd bij een internationaal ziekenhuis. Daar wist de dokter te vertellen dat het om voedselallergie ging en kreeg Yolande nieuwe pillen en zalf. Deze helpen tot nu toe gelukkig goed. Lastig is wel dat Yo niet weet waarvoor ze dan allergisch is en dit de kans vergroot dat het nog een keer raak is. Maar dat zien we dan wel weer...Tot zover Vietnam.

Dit blog gaat natuurlijk eigenlijk over Laos. We hebben helaas het gevoel dat we niet zo veel van Laos gezien hebben. Omdat we iets langer in Cambodja zijn geweest, hadden we in Laos maar 2,5 week. En hiermee hebben we het land eigenlijk tekort gedaan. We hadden nog graag een trek willen doen in het noorden, maar hier hadden we geen tijd meer voor. Omdat we in Laos allebei veel last hadden van heimwee, is ons gevoel over de afgelopen weken misschien iets minder enthousiast. Ondanks dat we niet zo veel hebben gezien en niet zo lekker in ons vel zaten, hebben we van Laos wel een positief beeld gekregen: hele mooie natuur (heuvelachtig landschap, veel water, afgesleten rotsen en (wederom) watervallen), hele lieve mensen, eerlijke mensen (we zijn geen een keer opgelicht, behalve door de kwakzalver), interessante cultuur en aparte regelgeving. Nog maar een keer terugkomen dus! Voor nu veel leesplezier met onze avonturen in Laos.

Schipper mag ik overvaren…?

Bus naar Laos? Geen problem: 08.00 uur vertrekken en 14.00 uur arriveren in Don Det (Laos). Helaas was niets minder waar. Na lang wachten, overstappen en een rivier oversteken zaten we in een busje naar de douanepost van Cambodja. Eerder was ons op het hart gedrukt door een andere backpacker erg volhardend te weigeren om de gevraagde 1 dollar bij de grens te betalen. Na 10 minuten wachten zou de douanebeammbte immers overstag gaan en ons alsnog de grens overlaten. Het is natuurlijk complete onzin dat je bij de grens iets moet betalen, zeker als blijkt dat de redenen voor de gevraagde dollar verschillen (Yolande moest betalen voor een ‘departure card’ en Nienke voor een stempel). Toen de beambte ons om 2 dollar vroeg zeiden wij zo aardig mogelijk "nee". Terwijl wij vervolgens geduldig zaten te wachten op de gedachteverandering van de douanebeambte, werd het onze chauffer teveel. Boos op onze tegenwerking liep hij richting het busje, waar hij tot onze verbazing onze tassen uit de bus begon te gooien. Yolande rende er snel naartoe, maar kreeg te horen: “You don’t pay, I don’t want to drive you”. Probleem was dat we in niemandsland stonden, anderhalf uur van onze bestemming. Yolande overwoog nog voor het busje te springen, maar zag zichzelf al aan haar moeder uitleggen dat ze was overreden voor het luttelige bedrag van 1 dollar (maar het gaat natuurlijk om het principe en het feit dat het die andere tourist wel was gelukt!). Einde van het verhaal: toch maar 2 dollar betaald aan de corrupte beambte en een lift gekregen van een taxichauffeur, die ons alsnog bij het busje heeft afgezet. Gelukkig was het de beambten niet opgevallen dat het paspoortnummer van de visa van Cambodja en Laos van Nienke allebei niet klopten, want dat had nog gevaarlijk kunnen worden…

Congratulations and celebrations

Yolande’s verjaardag

Wanneer je in december jarig bent, is het altijd koud op je verjaardag en kun je nooit buiten feest vieren. Erg leuk dat Yo’s verjaardag dit jaar gevierd werd op Don Det, waar het weer zo goed was dat we een zomerjurkje aan konden trekken en waar we beschikten over twee hangmatten op ons eigen terrasje. ‘s Morgens werd Yolande door Nienke verrast met een ‘lang zal ze leven’ en een ontbijtje op bed. Dat ontbijt kostte Nienke nog al wat moeite om te regelen, alle onderdelen arriveerden op een ander tijdstip. Het was wel een feestmaal: gebakken eieren, verse jus, koffie en een chocoladepannenkoek.

Een verjaardag is natuurlijk niet compleet zonder taart, dus gingen we ‘s middags de straat op om dat geregeld te krijgen. We hadden uiteindelijk een ‘happy’ birthdaycake, die werd afgemaakt met chocolade en 25 kaarsjes! Er waren heel mooie foto’s en filmpjes van de festiviteiten, maar die zijn helaas (met zo’n 300 andere foto’s) verloren gegaan na het kwijtraken van een geheugenkaart. ‘s Avonds konden we niet echt feest vieren, want op Don Det geldt een curfew. Om 22.00 uur gaat de elektriciteit uit, moet iedereen in zijn hutje zijn en mag je geen geluid meer maken. Een bijzondere verjaardag dus, maar wel leuk! Al was het voor Yo ook een heimweemoment, omdat vriend, familie en overige vrienden er niet bij waren om haar te feliciteren en een Lao Lao mee te drinken.

Kerst

In Luang Prabang hebben we samen met de Nederlanders Bertie & Tim, de Amerikaan Brian en de Canadees Andrew genoten van een kalkoenbarbecue.
In combinatie met (Laotiaanse covers van) oude kerstklassiekers (Wham, Mariah Carey, etc) kwamen we een beetje in de kerstsfeer. De dag
was namelijk minder ‘kersterig’ begonnen: het geld in de geldautomaat was op, waardoor ons kerstontbijt bestond uit een sandwich gekocht op straat. En met kerst wil je natuurlijk eigenlijk het liefst met je familie vieren; gezellig aan tafel genieten van een kerstmaal (lekker ‘dikdakken’ dus).
Na het kerstdiner ging Nienke noodgedwongen vroeg naar bed (in de hoop haar maag wat rust te geven, die al een paar dagen moeite had met verkeerd gegeten voedsel). Yolande dook samen met Bertie en Andrew een bowlingbaan in, waar ze na enige oefening zelfs nog een strike heeft gegooid!

Het Zuiden

Don Det & het 4000-eilandenrijk

Nadat we de enthousiaste verhalen over Don Det hadden gehoord, moesten we het met onze eigen ogen zien: zeeziek worden van het dagenlang luieren in je hangmat, terwijl je naar de ondergaande zon bij de (4000-)eilanden kijkt.

Hoewel we genoten hebben van het klein eiland met jonge poesjes en kuikentjes, viel het een beetje tegen.
Ons balkon bleek niet helemaal groot genoeg voor twee hangmatten, waardoor we synchroon moeten schommelen (en dat is nog best moeilijk!). En hoewel je omgeven bent door water, was er geen echt strand en was het water te vies om in te zwemmen. We hadden dus eigenlijk iets meer van de natuur verwacht, maar misschien worden we ook wel een beetje verwend…
Verder hebben we nog een fietstocht naar een ander eiland gemaakt, waar we een waterval hebben bezocht.

Scooteren in de buurt van Pakse

Vanuit Don Det zijn we naar Pakse gegaan. In deze kleine stad is niet veel te doen, maar zij is een goede uitvalsbasis voor uitstapjes in de omgeving. Samen met de Engelse Hugh hebben we een dagje over het Belovens Plateau gescooterd. Een tocht van 230 km! Wij deelden samen een scooter en je kunt je voorstellen dat je je achterwerk op deze manier op den duur goed voelt. Het Belovens Plateau is wel erg mooi: prachtige watervallen, bergen en idyllische dorpjes. Jammer was dat onze helmen veel te krap waren (met hoofdpijn ten gevolg), we de meest bijzondere dorpjes hebben gemist (er gewoon langs gereden), we geen tijd meer hadden voor de koffieplantages en het aan het eind van de dag ontzettend koud werd.

We zijn ook een dagje naar de Wat Pou in Champassak gegaan (weer op de scooter). In deze tempel zou de oorsprong van de Khmerbeschaving liggen. Het complex bestaat uit verschillende ruines van paleizen, tempels en een heiligdom. Op zich best mooi, maar wanneer je Angkor al hebt gezien, valt het eigenlijk een beetje tegen.

Het Noorden

Vientiane

De hoofdstad van Laos, Vientiane, stelt niet zo heel veel voor. Sterker nog, er is behoorlijk weinig te beleven. Wel zijn er veel toeristen en zaten vrijwel alle hostels vol toen wij er waren. Het boeken van een hostel van te voren was nog lastig. Toen we er een belden, werd ons door het personeel verteld ‘our hostel is no good, you come and look’. Niet echt goede reclame dus, en toen we er aan kwamen hadden ze geen kamer voor ons gereserveerd. Uiteindelijk hadden we bij een ander hostel meer succes. We hebben in Vientiane een beetje rustig aan gedaan en alleen de Wat Pha That Luang tempel en Talat Sao markt bezocht. Voor het ultieme relaxgevoel hebben we een bezoekje gebracht aan een massagesalon. Daar hebben we ons, in erg charmante outfit, twee uur lang laten verwennen (en een beetje pijnigen) met een traditionele Laotiaanse massage.

Vang Vieng

Wanneer je in Laos graag Westers wilt eten, veel wilt drinken/blowen, je tussen honderden backpackers wilt begeven en Friends afleveringen wilt kijken onder het eten, is Vang Vieng je droombestemming. Wij wilden dit feestoord graag met eigen ogen zien, dus stapten we in Vientiane in een minibus richting Vang Vieng.
In Vang Vieng hebben we een actieve dag gehad. We gingen met een tour een trek doen langs een aantal dorpjes en verschillende grotten. Vooral de ‘water cave’ was erg leuk. Je moest op een tube (grote band) de grot binnen peddelen (en het water was ijzig koud!) en daarna te voet verder. Gewapend met een waterdichte zak voor je camera en een hoofdlampje tijgerde je vervolgens door de grot, door erg lage, donkere smalle gangen met grote spinnen. Je moest er voortdurend op bedacht zijn dat je je hoofd en je rug laag hield, zodat je je niet schuurde aan de rotswanden. Wel een aantal schrammen gekregen, maar een erg leuke activiteit. Vervolgens hebben we getubed over de Mekong. Een tocht van 4 km, met allemaal barretjes aan de oever. Wanneer je ergens iets wilt drinken, wordt je met een bamboestok binnengehengeld. Elke bar heeft ook een swing, van een meter of 7 hoog, waarmee je boven de Mekong kunt slingeren. Het moment dat je los moet laten, is vrij eng, maar je komt gelukkig redelijk zacht terecht! Toen de zon onderging was het wel behoorlijk koud op het water, je kleren zijn namelijk helemaal nat. We hebben onze toch daarom na de laatste bar afgebroken!

Luang Prabang

Luang Prabang is een schattig klein stadje in het noorden van Laos. De gehele stad staat op de Wereld Erfgoedlijst van UNESCO, wat de stad helaas ook weer heel toeristisch heeft gemaakt. Toch heeft Luang Prabang veel sfeer en kan je de dagen goed vullen met het bezoeken van markten, souvenirs shoppen, rondstruinen langs de Mekong, zwemmen bij een waterval, het bezoeken van enkele tempels en het zien van een traditionele dansvoorstelling.
Hoewel we in Vientiane ook al een dansvoorstelling hadden bezocht (die een beetje tegenviel), wilden we de kindertjes van Luang Prabang ook nog een kans geven. Geen spijt van gekregen, want het was een mooie voorstelling! Het filmpje hieronder geeft een beetje een idee.

Verder zijn we één ochtend vroeg uit de veren gegaan om de monnikken te zien die om 06.00 uur ‘s ochtends hun eten voor die dag bij elkaar verzamelen via giften van de plaatselijke bevolking. Dit tafereel is ondertussen uitgegroeid tot een grote toeristische attractie, waardoor je bij veel monnikken de ergenis kan zien als er weer een tourist een megalens in zijn gezicht duwt. Desondanks vonden we het toch indrukwekkend om te zien dat de plaatselijke bevolking met veel respect de monnikken in hun dagelijkse voedsel voorziet.

Nong Khiaw

Na de grotere steden was het weer tijd voor een kleiner, minder toeristisch dorpje. Nong Khiaw ligt ten noorden van Luang Prabang en is o.a. bereikbaar via een hele mooie boottocht van zeven uur op de Nam Ou, langs afgesleten rotsen, stroomversnellingen en vissers. Helaas was Nienke gedurende deze boottocht ziek (inderdaad, nog steeds de maagproblemen), waardoor de boottocht voor haar minder fijn was.
De accommodatie bestond uit een hutje met uitzicht op de rivier. Nong Kiaw is namelijk verdeeld over twee rivieroevers, verbonden met een grote massieve brug. Volgens de Lonely Planet en andere reizigers slaan veel mensen dit dorpje over, waardoor het nog een heel idylisch karakter zou hebben. Helaas bleek dit beeld wat verouderd, want het dorpje was overstroomd door toeristen. Toch hadden we er niet veel last van, want ons balkon leende zich prima om urenlang te kijken naar spelende kinderen en mensen die de was deden in de rivier.

Omdat Nienke nog steeds ziek was, hebben we de trekkingsmogelijkheden in dit gebied aan ons voorbij laten gaan. De laatste dag hebben we zelf een mini-trekking (van 2 km) gedaan naar een aantal grotten in de buurt. Onder chaperone van zes jongentjes uit de buurt hebben we de grotten bekeken waar in de jaren zeventig de plaatselijke bevolking bescherming heeft gevonden tegen de bombardementen van de Amerikanen. Laos heeft in die tijd namelijk meer bommen ontvangen dan er in de Tweede Wereldoorlog zijn gevallen! Iets wat niet bij iedereen bekend is…

Weetjes

• In de meeste hotels in Laos vind je op je hotelkamerdeur een lijst met de regels in Laos. In Laos gelden namelijk enigszins aparte regels ten opzichte van bezoek in je hotelkamer. Het is namelijk verboden om sex te hebben met iemand die niet getrouwd is (soms laten ze daarbij in het midden of het uitmaakt met wie de persoon getrouwd moet zijn ). Ook een tourist, net zoals de Laotianen, riskeert zelfs een gevangenisstraf als er sprake is van sex vòòr het huwelijk! We hebben overigens nergens gemerkt dat ze stelletjes naar hun trouwpapieren vroegen, dus hoe ze dat controleren blijft onduidelijk.

• Hoewel we in heel Azië spelfouten op de menu’s tegenkomen, spande Laos toch wel de kroon. Natuurlijk zijn we al heel blij dat ze moeite hebben genomen om de menu’s in het Engels aan te bieden, maar vaak kopiëren verschillende restaurants de menu’s (inclusief de spelfouten) van elkaar. Als je dan bijvoorbeeld “wenna schnitzel” leest op het menu, maar aan de ober aangeeft dat je graag een “wiener schnitzel” zou willen bestellen, schroomt de ober niet om jou te verbeteren: “You mean a wenna schnitzel?”.

• Omdat de temperaturen in het noorden van Laos en Vietnam wat lager liggen dan we gewend zijn, wilden we graag nog op zoek naar een warm vest (we hadden onze fleechetrui namelijk weggegeven nadat we de koude gebieden hadden verlaten in het begin van onze reis). Helaas was de aanschaf van een nieuw vest niet zo makkelijk. In Laos is het namelijk de mode om een plaatje van Mickey Mouse op je trui of vest te hebben. Uiteindelijk hebben we een warm vest kunnen kopen bij een westerse winkel in Luang Prabang, maar dat merk je wel in de prijs…

• Hoewel onze reisgids zegt dat we in geen enkel land dieren mogen aaien (i.v.m. kans op hondsdolheid) konden we de verleiding niet weerstaan in Laos, waar het stikt van de jonge poesjes, puppy’s en kuikentjes! Het hele land lijkt wel vol met lieve jonge dieren!
  

• Tijdens onze reis komen we natuurlijk genoeg andere reizigers tegen. Een aantal groepen proberen we te ontwijken:
• Andere Nederlanders. Niet omdat ze onaardig zijn, maar je wilt toch een beetje het gevoel hebben dat je je niet in je eigen land bevindt. En het is natuurlijk fijn als je ongeneerd Nederlands kan praten/roddelen, zonder dat iemand dat kan verstaan!
• Amerikanen! Natuurlijk heb je ze in alle vormen en maten, maar we hebben de neiging tegen het type aan te lopen dat heel erg voldoet aan het stereotiep: vol van zichzelf, alles overdrijven (“that’s AMAZING!”) en graag aan het woord zijn. Vaak is het ook heel moeilijk uit zo’n gesprek te komen.

Onze goede voornemens voor 2008

• Geduldig blijven als internet niet meewerkt bij het schrijven van het blog;
• Alleen nog maar lichtgewicht souvenirs kopen ;
• Geen spullen meer vergeten (hoewel dit wel weer ruimte overlaat voor nieuwe souvenirs);
• Aankomen (zodat onze broeken weer passen );
• Souvenirs meteen kopen, want nee, je komt ze niet nog ergens anders tegen (Yolande zoekt sinds Nepal al naar een boeddha voor wierook);
• Laatste maand extra genieten van het feit dat we (nog) niet hoeven te werken (we hebben de neiging onze luxe-positie te vergeten);
• Gezond blijven: geen bezoekjes aan ziekenhuizen meer vanaf NU;
• Beter afdingen (toch altijd jammer als ze te snel accoord gaan met je voorstel).

Change of plans

Omdat we niet het gevoel willen hebben dat we door Vietnam moeten haasten (wat we wel hadden in Laos), hebben we besloten de twee weken in Indonesië te skippen. Daarnaast wordt Oost-Java op dit moment geteisterd door noordweer en overstromingen, wat nog een reden is om ons visum van Vietnam te verlengen tot begin februari. Helaas konden we ons vliegtuigticket terug naar Amsterdam niet omboeken, waardoor we ons laatste weekend vooral in het vliegtuig zullen doorbrengen (bij thuiskomst in Nederland maar wat bomen planten...):

• Ho Chi Minh City - Hanoi (trein)
• Hanoi - Bangkok (vliegtuig)
• Bangkok - Jakarta (vliegtuig)
• Jakarta - Kuala Lumpur (vliegtuig)
• Kuala Lumpur - Amsterdam (vliegtuig)

Filmpjes

Zoals jullie nu al hebben gemerkt is het dit keer wel gelukt om ons blog op te leuken met filmpjes. We hebben gelijk van deze gelegenheid gebruik gemaakt om een filmpje van ons hutje op Koh Chang en een filmpje van de pick-up truck in Cambodja op ons blog te plaatsen. Zie hiervoor onze eerdere blogberichten ("Roet in het eten" & "Kris kras door Cambodja"). Veel kijkplezier!

Liefs Yolande & Nienke