Veelzijdig Vietnam

Xin chào!

Dit is inmiddels alweer ons laatste blog! We zijn nu weer terug in Hanoi, waar we zaterdag vandaan gaan vliegen. Nog maar een paar dagen en dan staan onze voeten weer op Nederlandse bodem! Voor eventuele vroege vogels: maandag 4 februari komen we om 05.30 uur aan op Schiphol (inderdaad: heel vroeg!)

Vluchtgegevens:
Vluchtnummer KL 0810, luchtvaartmaatschappij KLM
- vanaf Jakarta: vertrek 3 feb om 19.00 uur, aankomst Kuala Lumpur 3 feb om 22.00 uur
- vanaf Kuala Lumpur: vertrek 3 feb om 23:25 uur, aankomst Amsterdam 4 feb om 5:30 uur.

We hebben nu ruim een maand in Vietnam rondgereisd, waardoor we dit keer wat meer tijd hadden. Dat was ook wel nodig, want Vietnam is een groot en uitgestrekt land, waardoor je al gauw een dag aan het reizen bent tussen twee bestemmingen. Ook blijkt dat het veel geplan vraagt om een plaatsje in de trein te boeken: vanwege het Vietnamese nieuwjaar (in februari)was alles volgeboekt. Voor ons dus geen trein in Vietnam...
Daarnaast maakten we het onszelf extra moeilijk gemaakt door te beginnen én te willen eindigen in Hanoi (vanwege onze vlucht naar huis), waardoor we genoodzaakt waren een vlucht tussen Hanoi en Ho Chi Minh City te nemen.

Verder hebben we de afgelopen maand wat meer met de weersomstandigheden rekening moeten houden. Het noorden van Vietnam kent namelijk een droog en nat seizoen, waar het zuiden 4 seizoenen kent. Hierdoor hebben we zowel in een dikke trui als in een bikini rondgelopen! En deze laatste dagen in Hanoi willen onze schoenen maar niet droog worden, waardoor onze tenen er bijna afvriezen. Het wennen aan de weersomstandigheden in Nederland zal dus wel mee gaan vallen!

Omdat het vaak veel gedoe scheelde (en meestal even duur was) hebben we in Vietnam wat meer gebruik gemaakt van georganiseerde tours naar toeristische trekpleisters (o.a. Halong Bay, Cu Chi tunnels en de Mekong delta). Hierdoor beland je vaak in een grote bus vol met toeristen, waar we toch wel erg kriebelig van zijn geworden. Gelukkig konden we dit soort ervaringen ook afwisselen met leuke tochten op de motor, waar je samen met je 'driver' zelf je bestemming bepaald!

De meningen over de Vietnamese bevolking zijn sterk verdeeld. In onze ogen lopen er in Vietnam heel veel aardige mensen rond, hoewel de Vietnamezen in de toeristische sector vaak dollartekens in hun ogen hebben.

Drukte in de grote steden

Onze reis door Vietnam zijn we begonnen in de hoofdstad Hanoi. We verbleven in het 'Old Quarter', wat een gezellige buurt! Het gebied bestaat uit allerlei kleine straatjes, die allemaal hun eigen specialiteit hebben. In de ene straat verkopen ze metalen voorwerpen, in een volgende straat schoenen of bloemen. Heel georganiseerd dus! Van het verkeer kun je dit helaas niet zeggen. In Hanoi scheuren ontzettend veel scooters rond.

Het lastige is dat je als voetganger op de straat moet lopen, omdat alle verkopers hun verkoopwaar op de stoep hebben uitgestald en de scooters ook op de stoep zijn geparkeerd. Het resultaat: om de paar meter wordt er ontzettend hard naar je getoeterd. Wanneer je de weg moet oversteken, moet je niet geduldig wachten, dan komt het er nooit van. Gewoon rustig gaan lopen, dan omzeilen ze je wel!

Omdat de straten vanaf elke straathoek van naam veranderen, zijn we de eerste dagen meerdere malen verdwaald!

De meest bijzondere attractie van Hanoi vonden we het mausoleum van Ho Chi Minh. Het was nog niet zo gemakkelijk om hier binnen te komen. Op weg naar het gebouw werden we een keer of vijf teruggefloten door politiemannen, omdat we niet de juiste route volgden. De oprichter van de Vietnamese Communistenpartij (en president van Noord-Vietnam) is in 1969 overleden. Zelf wilde hij graag gecremeerd worden, maar zijn volgelingen beslisten anders. Al vele jaren ligt hij opgebaard in zijn mausoleum, waar iedereen hem kan bezoeken. Je loopt in een lange rij langs de baar en binnen een paar minuten sta je weer buiten. Het was een heel aparte ervaring om 'Uncle Ho' in het echt te zien. De kleur van zijn gezicht en handen is raar wit en in het mausoleum hangt een vreemde geur. Het schijnt dat het lichaam elk jaar een paar maanden in Rusland is voor een onderhoudsbeurt. Veel mensen zijn er trouwens niet zo zeker van dat het nog steeds echt het lichaam is van Ho Chi Minh. Wat het ook zij, het was erg indrukwekkend om te zien.

De tweede grote stad waar we waren is vernoemd naar deze grote Vietnamese leider. In Ho Chi Minh Stad (Saigon), verbaasden we ons over de vele moderne gebouwen, westerse winkels en wederom de drukte op straat. Ho Chi Minh Stad spant wat scooters betreft de kroon. In de stad wonen 6 miljoen mensen en zijn ongeveer 4 miljoen scooters!

We hebben ons een dagje door de stad rond laten rijden door twee cyclomannen, langs de grootste bezienswaardigheden. De mannen wisten ons veel te vertellen over de stad, de attracties en de (volgens hun) corrupte regering van Vietnam.

In HCMC hadden we erg geluk met de locatie van ons hotel. Tegenover het hotel zat een heel leuke coffeebar, Bobby's Brewers, waar je met je koffie (of je eten) plaats kon nemen in een heerlijke stoel voor een leuke film op groot scherm: juist, een heuse bioscoop!

De oorlog

Voor veel mensen zit de oorlog in Vietnam nog vers in het geheugen. Niet zo gek, want er is ook nog niet zo heel lang (sinds 1975) vrede in Vietnam. Daarnaast bestond er voor deze oorlog wereldwijd heel veel tegenstand, wat heeft geleid tot vele demonstraties (waaronder in Amsterdam). Tijdens onze reis door Vietnam zijn we dan ook verschillende erfenissen van deze oorlog tegengekomen.

Het War Remnants Museum in HCMC liet een grote indruk op ons achter. De honderden foto's van de (vaak burger-)slachtoffers van de oorlog lieten weinig aan de verbeelding over. Gebruikte wapens en nagebouwde martelkamers werden afgewisseld met foto's van kinderen met geboorteafwijkingen die de effecten vertonen van "Agent Orange". Dit alles creeërde een duidelijk anti-Amerikaanse sfeer in het museum.

Ongeveer 30 km van HCMC liggen de Cu Chi Tunnels. Deze tunnels zijn in de oorlog gegraven door de Viet Cong. De tunnels maakten onder andere verrassingsaanvallen en communicatie tussen de verschillende geisoleerde Viet Cong gebieden mogelijk. Wij hebben met eigen ogen delen van dit smalle (!) tunnelnetwerk mogen aanschouwen. Voor de toeristen hebben ze nu nep-tunnels aangelegd, zodat wij met onze westerse bouw ook een idee kunnen krijgen hoe benauwd een tunnel kan zijn (na 30 meter hielden we het voor gezien). Verder hebben we met verbazing de demonstraties van de verschillende "boobytraps" gezien (van bamboe gemaakte lange scherpe punten die zonder moeite een vijand konden uitschakelen).

Als het onderstaande filmpje niet kan worden geopend, klik dan op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=8h22iNdPwsw

In Danang heeft Nienke nog een bezoek gebracht aan China Beach. In de oorlog was dit strand een rustplaats voor de Amerikanen. Daarnaast is deze plek het toneel geweest voor een dramatische afloop van een evacuatiepoging. Twee vliegtuigen bleken niet de capaciteit te hebben om een grote groep angstige vluchtelingen en Zuid-Vietnamese soldaten te evacueren. Hierdoor hebben vele mensen (vooral burgers) tijdens het opstijgen tevergeefs geprobeerd vast te houden aan het landingsgestel, waarna ze in de Chinese Zee zijn gevallen.

Cultuur

Omdat we na bijna vijf maanden een beetje templed-out zijn, hebben we ons in Vietnam wat de bouwwerken betreft wat rust gegund. Natuurlijk hebben we wel kennisgemaakt met de Vietnamese manier van leven, de geloofsovertuigingen en kunstvormen. De hoogtepunten hiervan willen we graag met jullie delen.

In Hanoi hebben we een waterpuppetshow bezocht. Deze oeroude kunstvorm is ontstaan op het platteland, waar de boeren de natte rijstvelden gebruikten als toneel voor hun poppenspel. In het theater in Hanoi betond het toneel uit een groot zwembad, waarin taferelen uit het boerenleven werden uitgebeeld met poppen: landarbeid, feesten, dansen, visvangst etc. Dit alles opgeluisterd met een orkest en Vietnamese zang. Heel leuk en bijzonder om te zien!

Als het onderstaande filmpje niet kan worden geopend, klik dan op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=YsIeHT0nD-c

Hadden we de Mekong in Cambodja ook al bevaren, in Zuid-Vietnam zijn we deze rivier weer tegengekomen. In de Mekongdelta maakten we per boot kennis met verschillende Vietnamese landproducten. We proefden Vietnamees fruit (waaronder dragonfruit en papaya), zagen hoe van kokosnootmelk snoepjes worden gemaakt, proefden bananenwijn, leerden hoe rijstkorrels noodles en rijstpapier worden, bezochten een bee-farm en werden door twee Vietnamezen rondgeroeid door smalle watergangen.

Het hoogtepunt van deze tour door de Delta was de drijvende markt, waar de Vietnamezen hun waar verkopen en inkopen doen. Met een boot voeren we langs kleine bootjes die van alles verkochten. Een nadeel van onze Mekong-tour was dat het ontzettend touristisch was. Met een bus vanuit Saigon naar de Delta en daarna met ongeveer 30 touristen op een boot. Dat was jammer!

De meest kleurrijke tempel die we in Vietnam hebben gezien, was de Cao Dai Tempel in de buurt van Saigon. Toen we bij de tempel aankwamen, begon net een ceremonie. Nonnen en monnikken in felgekleurde uitrusting verzamelden zich in de tempel om te bidden en te zingen.

Aan de verschillende kleuren van de habijten was af te zien hoe lang de gelovigen bij de orde hoorden. Het Cao Dai geloof is een combinatie van Boeddhisme, Taoisme, spiritualisme, Christendom, Islam en Confucianisme.

In Danang bezocht Yolande het Cham Museum. Dit museum herbergt zandsteenfiguren uit het Hindoeisme en Boeddhisme uit de zevende tot vijftiende eeuw, die in verschillende delen van Zuid-Vietnam zijn opgegraven. Erg interessant, vooral omdat we geen tijd meer hadden om naar de werkelijke plaatsen van de opgravingen te gaan.

Deze week zijn we in Hue geweest, de culturele hoofdstad van Vietnam. Achterop bij twee motorrijders hebben we twee koninklijke graftombes en een pagode bezocht. Onze motorrijders gingen niet met ons mee deze heiligdommen binnen, dus zagen we ons genoodzaakt ons bij een grote groep toeristen met gids aan te sluiten om zo wat interessante weetjes over de heilige plaatsen te verzamelen!

Kust



Met 3451 km aan kust is het in Vietnam niet moeilijk een stukje strand te vinden!

Ons eerste uitzicht op de zee hebben we vanuit een boot mogen bewonderen. Twee dagen lang hebben we tussen de rotspartijen van Halong Bay gedobberd. Helaas was het te koud en te bewolkt om een duik in het water te nemen.
Als het onderstaande filmpje niet kan worden geopend, klik dan op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=uWuQUJaizKs




Desondanks toch genoten van het uitzicht op de rotsen, de vele grotten, onze overnachting op Cat Ba Island en de gezelligheid met onze nieuwe vrienden Ambjorn & Joanna uit Zweden & de Amerikaanse Jennifer.
Helaas zijn we er nog steeds niet achter hoe deze grote rotspartij in de zee is ontstaan. Zowel de Lonely Planet als onze lokale Vietnamese gids bleven bij een verhaal over de staart van een draak die de vele eilanden zou hebben gecreerd tijdens het "heen en weer zwiepen".

Het zuidelijke eiland Phu Quoc was voor ons een plek om twee dagen lekker niks te doen en bij het zwembad te hangen. Helaas viel de bereikbaarheid vanaf Saigon een beetje tegen. Een vliegtuig pakken was het makkelijkste geweest, maar die bleken allemaal volgeboekt. Dan toch maar met de bus en de boot. Dit laatste vervoersmiddel deed ons toch een beetje denken aan de binnenkant van een vliegtuig: een ronde ruimte met grote rijen stoelen. Extra toevoeging was de luide (!) vertoning van Vietnamese muziekclips. Op de weg terug naar Saigon hadden we iets minder geluk: veel wind op zee maakte van deze rit onze eerste ervaring met zeeziekte.

In de kustplaats Nha Trang heeft Nienke onder leiding van een Vietnamese surfleraar de fijne kneepjes van het (golf)surfen onder de knie gekregen, waardoor ze tijdens haar les meerdere keren zelfs heeft gestaan op de surfplank! Verder hebben we vanaf een ligstoel lekker van het zonnetje genoten.



Natuur




De natuur van Vietnam is vooral in de binnenlanden of in het noorden te vinden. Helaas viel het mooie bergachtige Sapa voor ons af omdat je daar vanwege de dikke mist niet eens de overkant van de straat kon zien. Vandaar dat Cat Tien National Park ons goed in de oren klonk: het park huisvest de zeldzame Javaanse neushoorn en heeft onder andere een meer vol krokodillen. Helaas hebben wij tijdens ons verblijf geen van deze dieren mogen spotten. Zelfs een nachtelijke wild-life spotting met een vrachtwagen vol met toeristen en een schijnwerper leverde weinig op; alleen enkele herten (die we in Nederland ook hebben). Tja, je vraagt je af waar het mis ging...


In de 'Central Highlands' rondom het plaatsje Dalat hebben we met onze backpacks twee dagen achterop een motor rondgescheurd om een stukje van het echte Vietnam te zien.
Via bergpassen met een geweldig uitzicht kwamen we langs verschillende plantages met bloemen, thee, koffie en peper. Daarnaast hebben we verschillende (kleinschalige) fabrieken bezocht voor baksteen, zijde, rijstnoodles en bamboe. 's Avonds hebben we overnacht bij het Lak Lake, waar we samen met onze chauffeurs geproefd hebben van de lokale rijstwijn, en we onze zangkunsten hebben geoefend tijdens een karaoke-sessie.
De volgende ochtend begon al vroeg: om 04.00 uur vond de plaatselijke haan het tijd om zijn kraai-capaciteiten te oefenen. Meer dan een uur lang heeft hij een geluid geproduceerd wat in de verte niet leek om een normale kraai.
Voordat we weer op de motor stapten hebben we nog een klein tochtje op een olifant gemaakt. Onze olifant had er helaas niet zo zin in en liet meerdere malen luidkeels zijn ongenoegen merken. Niet zo fijn gevoel als je midden in een meer staat, waarbij je voeten al bijna het water aanraken.


In Ninh Binh hebben we het droge Halong Bay bezocht: de grotten van Tam Coc liggen in een vergelijkbaar landschap als dat van Halong Bay, heel mooi dus. Helaas was het ook dit keer heel koud. De Lonely Planet waarschuwde om een hoed tegen de zon te dragen: wij zaten dik ingepakt met een muts in een bootje! Ook bleken de hotels niet bestand tegen de kou: zonder verwarming in ons hotel waren we genoodzaakt met muts en dikke jas onze warme chocolademelk te drinken.

Meten en weten

In Hoi An zijn we helemaal los gegaan. Niet wat feesten en alcohol betreft, maar op het gebied van kledingaanschaf! Hoi An is namelijk de plek om een nieuwe garderobe te vergaren. We hebben ons allebei een compleet pak, een winterjas, een jurk, diverse broeken en blousejes aan laten meten. Het aanschaffen van kleding in Hoi An gaat als volgt. Je wordt een winkel binnengeroepen, kijkt wat ze hebben hangen, bladert in de catalogus en doet vervolgens je bestelling: ik wil dit, dat en dat, en ik wil het precies zus en zo. Vervolgens wordt je van top tot teen opgemeten, en dan gaat de bestelling naar de kleermaker. Je moet daarna nog een paar keer terugkomen om te passen en kan dan aangeven wat je gewijzigd wil hebben. Dit gebeurt een aantal keer, niks past natuurlijk bij de eerste pasbeurt! Uiteindelijk ben je met sommige resultaten heel tevreden (de pakken zitten ons als gegoten) en neem je andere dingen voor lief (die spijkerbroeken hadden we niet moeten doen...). Schoenen bleken lastig naar onze zin te maken. We waren waarschijnlijk gewoon bij de verkeerde winkel: onze eisen werden niet echt ingewilligd. Een hak of kleur die er niet meer bleek te zijn, veranderden ze gewoon naar eigen inzicht! Nienke heeft geweigerd een paar schoenen mee te nemen. De lijm van Yolandes muiltjes begint al los te laten... Maarja, je kunt niet alles hebben. Zoveel kleding voor nog geen 200 euro, wat dat betreft hoor je ons niet klagen!
Naast het passen van kleding (wat ons bijna drie dagen heeft gekost) hebben we in Hoi An een kookcursus gedaan. Yo had dit van Nienke voor haar verjaardag gekregen, maar het was er nog niet eerder van gekomen. De kookcursus was een beetje apart, omdat het er ontzettend gehaast aan toe ging. De chefkok demonstreerde een gerecht, waarbij wij heel schools aantekeningen maakten op ons receptenstencil. Daarna renden we naar onze tafels om het gerecht zelf te maken. Onderwijl iets in onze mond proppend, renden we weer terug voor de volgende demonstratie. Dan weer terug naar onze tafels, waar ons net gemaakte gerecht inmiddels van tafel verdwenen was en plaats had gemaakt voor de ingredienten van het volgende gerecht. Buiten adem ploften we na afloop neer voor de lunch, waar alles weer verscheen. Met een groep van 20 man wist je alleen niet wiens gerecht je nu op zat te eten! Dat was jammer, maar we hebben er wel iets van opgestoken om zelf thuis aan de slag te gaan.

Weetjes

• De koffie van Vietnam is heel wat anders dan we in Nederland kennen. Via een filter op je koffiekopje druppelt er langzaam (hele sterke) koffie in je kopje (dat meer lijkt op een borrelglas dan op een koffiekop), die je ook heel langzaam via kleine sipjes op dient te drinken.




• De regering van Vietnam is op dit moment bezig een nieuwe wet door te voeren die cyclo's en straatverkopers in de grote steden verboden. Hierdoor zit een grote groep Vietnamezen uit een van de armste lagen van de bevolking straks zonder inkomen!




• Sinds 15 december is het in Vietnam streng verboden om zonder helm op een scooter te rijden. Indien je deze regel aan je laars lapt riskeer je een in beslagname van je scooter (voor 6 maanden!) en een hoge boete. Hierdoor is het straatbeeld van Vietnam nu opgeleukt met allemaal nieuwe glimmende helmen. Sommige Vietnamezen lijken er wel heel blij mee te zijn: ze houden hun helm continu op, zelfs tijdens het eten of tijdens het vissen!




• Daarnaast kent Vietnam nog een bijzondere wet voor scooters. Als je als bestuurder van een scooter een voetganger aanrijdt, ben je verantwoordelijk voor de ziekenhuiskosten. Je wordt dan door de politieagent direct meegenomen naar het ziekenhuis, om daar de rekening te betalen. Pas als je betaalt hebt, krijg je je scooter terug.




• In Cat Tien National Park hebben zich tijdens de oorlog ook veel mensen verscholen voor de bommen van de Amerikanen. Opvallend is dat in dit gebied tijdens de oorlog meer mensen zijn omgekomen door malaria dan door de bommen.




• Tot onze verbazing kwamen we oog in oog te staan met een wel heel bijzonder melkdrankje: "Dutch Lady". Navraag wees uit dat de Hollandse meisjes bekend staan als gezonde en sterke vrouwen, wat natuurlijk een hele goede reclamestunt is...!
  



• De nationale kleuren van Vietnam zijn rood en geel. Rood staat voor geluk en geel voor Rijkdom. Deze kleuren zijn ook terug te vinden in de Vietnamese vlag, samen met de communistische ster.

Tot slot

Natuurlijk is ons laatste bericht een mooie gelegenheid om onze gehele reis onder de loep te nemen. Wanneer we aan medereizigers vertellen dat we al bijna vijf maanden onderweg zijn, krijgen we steevast dezelfde paar vragen. We verwachten dat jullie ons ook met deze vragen lastig zullen vallen, daarom alvast een antwoord op de meest gestelde!

Wat we het leukste land vonden en het leukste om te doen, is heel erg lastig te zeggen. Elk land heeft zo zijn eigen charmes en de landen zijn heel lastig met elkaar te vergelijken. Daarnaast speelt het ook vaak een rol hoe je zelf in je vel zit tijdens je bezoek aan een land. Toch komen er bij deze vraag wel een aantal hoogtepunten naar boven: Tibet, vanwege het mooie landschap en de lieve mensen; India, omdat het een totaal andere wereld is; Cambodja, vanwege de indrukwekkende geschiedenis die in het hele land zichtbaar is.
We hebben allebei erg genoten van de dieren die we tijdens onze trip van dichtbij hebben gezien. Extra leuk waren de momenten dat we een dier hebben bereden: pony’s in Tibet, olifanten in Nepal & Vietnam en een kameel in India.
Daarnaast was het een aparte ervaring om de vervoersmiddelen van onze bestemmingen uit te proberen: met acht volwassenen in een personenauto, met 22 man bovenop de bagage van een pick-up, heel veel ritjes bij een local achterop de scooter of motor, krap gezeten in volgepropte lokale bussen en de toeristische bus met (te korte) bedden!


Wat ons het meeste is tegengevallen: als we eerlijk zijn, was het niet altijd makkelijk om vijf maanden met elkaar door te brengen. We hebben ons van te voren niet echt goed gerealiseerd dat dit betekent dat je heel weinig privacy hebt en irritaties snel ontstaan. We zijn elkaar dan ook een paar keer in de haren gevlogen! Maar... ja, we zijn nog steeds vriendinnen! Daarnaast viel het ons soms best een beetje tegen hoe veel we het thuisfront hebben gemist.
We hebben ons beeld van op reis gaan wel een beetje bij moeten stellen. We hadden verwacht in meer plaatsen te komen waar nog geen toeristen zijn geweest. Dat ligt ook voor een deel aan onszelf, omdat we toch vooral de Lonely Planet hebben gevolgd en niet echt op zoek zijn gegaan naar deze gebieden.

Wat ons het meeste is meegevallen: het is zo vervelend nog niet om vijf maanden lang uit je rugzak te leven. Ook viel het ons mee dat we onszelf eigenlijk overal wel duidelijk hebben kunnen maken. Soms met gebarentaal, maar het kwam toch altijd wel goed. Daarnaast was het eten in de meeste landen erg lekker, en was er ook nog altijd Westers voedsel voorhanden voor de afwisseling.

Gelukkig hebben we ons nooit bang gevoeld. We zijn nooit overvallen, bestolen of ongewenst betast. De zorgen van onze moeders waren wat dat betreft dus niet helemaal terecht! We zijn natuurlijk wel eens afgezet, maar dat hoort erbij als Westerling in het Oosten.

Wat de gezondheid betreft, hebben we gelukkig geen ernstige gebreken gehad. Wel viel het Nienke tegen hoe vaak ze last had van maagproblemen. We hebben allebei wat kilo’s in Azie achtergelaten, maar dat is natuurlijk niet zo erg. Ons is opgevallen dat je, wanneer je niet echt een duidelijke dagbesteding hebt, je dagen toch vooral inplant rondom je basisbehoeften: waar en hoe laat gaan we eten? Waar is de wc? En is onze slaapplaats veiliggesteld?

De afgelopen vijf maanden zijn een ontzettend mooie ervaring geweest, die we niet snel zullen vergeten! We willen jullie bedanken voor jullie interesse in onze verhalen, de berichtjes op onze site en de e-mails waarin jullie ons op de hoogte hebben gehouden van jullie leven in Nederland.

Wat nu verder met ons?

Allereerst gaan we een paar weken bijkomen, ervan genieten om iedereen weer te zien en een selectie maken uit de duizenden foto’s die we hebben geschoten. Maar dan moeten we natuurlijk het serieuze pad gaan bewandelen. Nienke hoopt binnen afzienbare tijd een fantastisch aanbod te krijgen voor een leuke baan. Yolande moet eerst een dak boven haar hoofd zien te regelen en gaat weer aan de slag bij Teylingereind.

Hiermee houden wij het voor gezien, wat dit blog betreft. Hopelijk vonden jullie het de moeite waard, want het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost elke keer de berichten, foto’s en filmpjes fatsoenlijk op de site te krijgen. Nu weer terug naar onze eigen, goedwerkende en snelle computers!

Veel liefs,

Yolande & Nienke