Gesjees door Laos

Sabaidee!

Allereerst wensen we iedereen een gelukkig 2008! Hopelijk hebben jullie een leuke jaarwisseling gehad en zitten alle vingers nog aan jullie handen. Wij zijn inmiddels in Hanoi, Vietnam. We zijn hier afgelopen zondag vanaf Luang Prabang heen gevlogen met Lao Airlines, een luchtvaartmaatschappij waar het Nederlands Ministerie van Buitenlandse Zaken haar twijfels over heeft. Maar het viel alles mee, we zijn veilig aangekomen!

Oud en Nieuw in Hanoi viel ons eigenlijk een beetje tegen. We wisten al wel dat de Vietnamezen zelf het Chinese nieuwjaar vieren (in februari), maar we dachten dat het in een grotestad als Hanoi vast wel feest zou zijn. Niet dus! Er was geen klok om te zien wanneer het precies 12 uur was, dus op den duur begon een toerist maar af te tellen. Er was geen vuurwerk, alleen een paar ballonnen die werden opgelaten. En alle cafe’s sloten om 1 uur. Niet helemaal wat we ons er van hadden voorgesteld.

Is Nienke tijdens onze reis vaker degene die kampt met gezondheidsproblemen, afgelopen weekend kreeg Yolande haar portie. In Luang Prabang ontwikkelde ze een allergische reactie, waardoor ze over haar hele lijf rode vlekken kreeg, die verschrikkelijk jeukten. In Luang Prabang is ze naar een Laotiaanse dokter gegaan, maar dit was een beetje een kwakzalver. De pillen zaten in een plastic zakje, waar hij had opgeschreven wat het was en hoe vaak ze het moest slikken, en alles bij elkaar kostte het, miraculeus, precies $20. Omdat de pillen niet hielpen, het steeds erger werd en Yolande langzaamaan gek werd van de jeuk, hebben we in Hanoi om een second opinion gevraagd bij een internationaal ziekenhuis. Daar wist de dokter te vertellen dat het om voedselallergie ging en kreeg Yolande nieuwe pillen en zalf. Deze helpen tot nu toe gelukkig goed. Lastig is wel dat Yo niet weet waarvoor ze dan allergisch is en dit de kans vergroot dat het nog een keer raak is. Maar dat zien we dan wel weer...Tot zover Vietnam.

Dit blog gaat natuurlijk eigenlijk over Laos. We hebben helaas het gevoel dat we niet zo veel van Laos gezien hebben. Omdat we iets langer in Cambodja zijn geweest, hadden we in Laos maar 2,5 week. En hiermee hebben we het land eigenlijk tekort gedaan. We hadden nog graag een trek willen doen in het noorden, maar hier hadden we geen tijd meer voor. Omdat we in Laos allebei veel last hadden van heimwee, is ons gevoel over de afgelopen weken misschien iets minder enthousiast. Ondanks dat we niet zo veel hebben gezien en niet zo lekker in ons vel zaten, hebben we van Laos wel een positief beeld gekregen: hele mooie natuur (heuvelachtig landschap, veel water, afgesleten rotsen en (wederom) watervallen), hele lieve mensen, eerlijke mensen (we zijn geen een keer opgelicht, behalve door de kwakzalver), interessante cultuur en aparte regelgeving. Nog maar een keer terugkomen dus! Voor nu veel leesplezier met onze avonturen in Laos.

Schipper mag ik overvaren…?

Bus naar Laos? Geen problem: 08.00 uur vertrekken en 14.00 uur arriveren in Don Det (Laos). Helaas was niets minder waar. Na lang wachten, overstappen en een rivier oversteken zaten we in een busje naar de douanepost van Cambodja. Eerder was ons op het hart gedrukt door een andere backpacker erg volhardend te weigeren om de gevraagde 1 dollar bij de grens te betalen. Na 10 minuten wachten zou de douanebeammbte immers overstag gaan en ons alsnog de grens overlaten. Het is natuurlijk complete onzin dat je bij de grens iets moet betalen, zeker als blijkt dat de redenen voor de gevraagde dollar verschillen (Yolande moest betalen voor een ‘departure card’ en Nienke voor een stempel). Toen de beambte ons om 2 dollar vroeg zeiden wij zo aardig mogelijk "nee". Terwijl wij vervolgens geduldig zaten te wachten op de gedachteverandering van de douanebeambte, werd het onze chauffer teveel. Boos op onze tegenwerking liep hij richting het busje, waar hij tot onze verbazing onze tassen uit de bus begon te gooien. Yolande rende er snel naartoe, maar kreeg te horen: “You don’t pay, I don’t want to drive you”. Probleem was dat we in niemandsland stonden, anderhalf uur van onze bestemming. Yolande overwoog nog voor het busje te springen, maar zag zichzelf al aan haar moeder uitleggen dat ze was overreden voor het luttelige bedrag van 1 dollar (maar het gaat natuurlijk om het principe en het feit dat het die andere tourist wel was gelukt!). Einde van het verhaal: toch maar 2 dollar betaald aan de corrupte beambte en een lift gekregen van een taxichauffeur, die ons alsnog bij het busje heeft afgezet. Gelukkig was het de beambten niet opgevallen dat het paspoortnummer van de visa van Cambodja en Laos van Nienke allebei niet klopten, want dat had nog gevaarlijk kunnen worden…

Congratulations and celebrations

Yolande’s verjaardag

Wanneer je in december jarig bent, is het altijd koud op je verjaardag en kun je nooit buiten feest vieren. Erg leuk dat Yo’s verjaardag dit jaar gevierd werd op Don Det, waar het weer zo goed was dat we een zomerjurkje aan konden trekken en waar we beschikten over twee hangmatten op ons eigen terrasje. ‘s Morgens werd Yolande door Nienke verrast met een ‘lang zal ze leven’ en een ontbijtje op bed. Dat ontbijt kostte Nienke nog al wat moeite om te regelen, alle onderdelen arriveerden op een ander tijdstip. Het was wel een feestmaal: gebakken eieren, verse jus, koffie en een chocoladepannenkoek.

Een verjaardag is natuurlijk niet compleet zonder taart, dus gingen we ‘s middags de straat op om dat geregeld te krijgen. We hadden uiteindelijk een ‘happy’ birthdaycake, die werd afgemaakt met chocolade en 25 kaarsjes! Er waren heel mooie foto’s en filmpjes van de festiviteiten, maar die zijn helaas (met zo’n 300 andere foto’s) verloren gegaan na het kwijtraken van een geheugenkaart. ‘s Avonds konden we niet echt feest vieren, want op Don Det geldt een curfew. Om 22.00 uur gaat de elektriciteit uit, moet iedereen in zijn hutje zijn en mag je geen geluid meer maken. Een bijzondere verjaardag dus, maar wel leuk! Al was het voor Yo ook een heimweemoment, omdat vriend, familie en overige vrienden er niet bij waren om haar te feliciteren en een Lao Lao mee te drinken.

Kerst

In Luang Prabang hebben we samen met de Nederlanders Bertie & Tim, de Amerikaan Brian en de Canadees Andrew genoten van een kalkoenbarbecue.
In combinatie met (Laotiaanse covers van) oude kerstklassiekers (Wham, Mariah Carey, etc) kwamen we een beetje in de kerstsfeer. De dag
was namelijk minder ‘kersterig’ begonnen: het geld in de geldautomaat was op, waardoor ons kerstontbijt bestond uit een sandwich gekocht op straat. En met kerst wil je natuurlijk eigenlijk het liefst met je familie vieren; gezellig aan tafel genieten van een kerstmaal (lekker ‘dikdakken’ dus).
Na het kerstdiner ging Nienke noodgedwongen vroeg naar bed (in de hoop haar maag wat rust te geven, die al een paar dagen moeite had met verkeerd gegeten voedsel). Yolande dook samen met Bertie en Andrew een bowlingbaan in, waar ze na enige oefening zelfs nog een strike heeft gegooid!

Het Zuiden

Don Det & het 4000-eilandenrijk

Nadat we de enthousiaste verhalen over Don Det hadden gehoord, moesten we het met onze eigen ogen zien: zeeziek worden van het dagenlang luieren in je hangmat, terwijl je naar de ondergaande zon bij de (4000-)eilanden kijkt.

Hoewel we genoten hebben van het klein eiland met jonge poesjes en kuikentjes, viel het een beetje tegen.
Ons balkon bleek niet helemaal groot genoeg voor twee hangmatten, waardoor we synchroon moeten schommelen (en dat is nog best moeilijk!). En hoewel je omgeven bent door water, was er geen echt strand en was het water te vies om in te zwemmen. We hadden dus eigenlijk iets meer van de natuur verwacht, maar misschien worden we ook wel een beetje verwend…
Verder hebben we nog een fietstocht naar een ander eiland gemaakt, waar we een waterval hebben bezocht.

Scooteren in de buurt van Pakse

Vanuit Don Det zijn we naar Pakse gegaan. In deze kleine stad is niet veel te doen, maar zij is een goede uitvalsbasis voor uitstapjes in de omgeving. Samen met de Engelse Hugh hebben we een dagje over het Belovens Plateau gescooterd. Een tocht van 230 km! Wij deelden samen een scooter en je kunt je voorstellen dat je je achterwerk op deze manier op den duur goed voelt. Het Belovens Plateau is wel erg mooi: prachtige watervallen, bergen en idyllische dorpjes. Jammer was dat onze helmen veel te krap waren (met hoofdpijn ten gevolg), we de meest bijzondere dorpjes hebben gemist (er gewoon langs gereden), we geen tijd meer hadden voor de koffieplantages en het aan het eind van de dag ontzettend koud werd.

We zijn ook een dagje naar de Wat Pou in Champassak gegaan (weer op de scooter). In deze tempel zou de oorsprong van de Khmerbeschaving liggen. Het complex bestaat uit verschillende ruines van paleizen, tempels en een heiligdom. Op zich best mooi, maar wanneer je Angkor al hebt gezien, valt het eigenlijk een beetje tegen.

Het Noorden

Vientiane

De hoofdstad van Laos, Vientiane, stelt niet zo heel veel voor. Sterker nog, er is behoorlijk weinig te beleven. Wel zijn er veel toeristen en zaten vrijwel alle hostels vol toen wij er waren. Het boeken van een hostel van te voren was nog lastig. Toen we er een belden, werd ons door het personeel verteld ‘our hostel is no good, you come and look’. Niet echt goede reclame dus, en toen we er aan kwamen hadden ze geen kamer voor ons gereserveerd. Uiteindelijk hadden we bij een ander hostel meer succes. We hebben in Vientiane een beetje rustig aan gedaan en alleen de Wat Pha That Luang tempel en Talat Sao markt bezocht. Voor het ultieme relaxgevoel hebben we een bezoekje gebracht aan een massagesalon. Daar hebben we ons, in erg charmante outfit, twee uur lang laten verwennen (en een beetje pijnigen) met een traditionele Laotiaanse massage.

Vang Vieng

Wanneer je in Laos graag Westers wilt eten, veel wilt drinken/blowen, je tussen honderden backpackers wilt begeven en Friends afleveringen wilt kijken onder het eten, is Vang Vieng je droombestemming. Wij wilden dit feestoord graag met eigen ogen zien, dus stapten we in Vientiane in een minibus richting Vang Vieng.
In Vang Vieng hebben we een actieve dag gehad. We gingen met een tour een trek doen langs een aantal dorpjes en verschillende grotten. Vooral de ‘water cave’ was erg leuk. Je moest op een tube (grote band) de grot binnen peddelen (en het water was ijzig koud!) en daarna te voet verder. Gewapend met een waterdichte zak voor je camera en een hoofdlampje tijgerde je vervolgens door de grot, door erg lage, donkere smalle gangen met grote spinnen. Je moest er voortdurend op bedacht zijn dat je je hoofd en je rug laag hield, zodat je je niet schuurde aan de rotswanden. Wel een aantal schrammen gekregen, maar een erg leuke activiteit. Vervolgens hebben we getubed over de Mekong. Een tocht van 4 km, met allemaal barretjes aan de oever. Wanneer je ergens iets wilt drinken, wordt je met een bamboestok binnengehengeld. Elke bar heeft ook een swing, van een meter of 7 hoog, waarmee je boven de Mekong kunt slingeren. Het moment dat je los moet laten, is vrij eng, maar je komt gelukkig redelijk zacht terecht! Toen de zon onderging was het wel behoorlijk koud op het water, je kleren zijn namelijk helemaal nat. We hebben onze toch daarom na de laatste bar afgebroken!

Luang Prabang

Luang Prabang is een schattig klein stadje in het noorden van Laos. De gehele stad staat op de Wereld Erfgoedlijst van UNESCO, wat de stad helaas ook weer heel toeristisch heeft gemaakt. Toch heeft Luang Prabang veel sfeer en kan je de dagen goed vullen met het bezoeken van markten, souvenirs shoppen, rondstruinen langs de Mekong, zwemmen bij een waterval, het bezoeken van enkele tempels en het zien van een traditionele dansvoorstelling.
Hoewel we in Vientiane ook al een dansvoorstelling hadden bezocht (die een beetje tegenviel), wilden we de kindertjes van Luang Prabang ook nog een kans geven. Geen spijt van gekregen, want het was een mooie voorstelling! Het filmpje hieronder geeft een beetje een idee.

Verder zijn we één ochtend vroeg uit de veren gegaan om de monnikken te zien die om 06.00 uur ‘s ochtends hun eten voor die dag bij elkaar verzamelen via giften van de plaatselijke bevolking. Dit tafereel is ondertussen uitgegroeid tot een grote toeristische attractie, waardoor je bij veel monnikken de ergenis kan zien als er weer een tourist een megalens in zijn gezicht duwt. Desondanks vonden we het toch indrukwekkend om te zien dat de plaatselijke bevolking met veel respect de monnikken in hun dagelijkse voedsel voorziet.

Nong Khiaw

Na de grotere steden was het weer tijd voor een kleiner, minder toeristisch dorpje. Nong Khiaw ligt ten noorden van Luang Prabang en is o.a. bereikbaar via een hele mooie boottocht van zeven uur op de Nam Ou, langs afgesleten rotsen, stroomversnellingen en vissers. Helaas was Nienke gedurende deze boottocht ziek (inderdaad, nog steeds de maagproblemen), waardoor de boottocht voor haar minder fijn was.
De accommodatie bestond uit een hutje met uitzicht op de rivier. Nong Kiaw is namelijk verdeeld over twee rivieroevers, verbonden met een grote massieve brug. Volgens de Lonely Planet en andere reizigers slaan veel mensen dit dorpje over, waardoor het nog een heel idylisch karakter zou hebben. Helaas bleek dit beeld wat verouderd, want het dorpje was overstroomd door toeristen. Toch hadden we er niet veel last van, want ons balkon leende zich prima om urenlang te kijken naar spelende kinderen en mensen die de was deden in de rivier.

Omdat Nienke nog steeds ziek was, hebben we de trekkingsmogelijkheden in dit gebied aan ons voorbij laten gaan. De laatste dag hebben we zelf een mini-trekking (van 2 km) gedaan naar een aantal grotten in de buurt. Onder chaperone van zes jongentjes uit de buurt hebben we de grotten bekeken waar in de jaren zeventig de plaatselijke bevolking bescherming heeft gevonden tegen de bombardementen van de Amerikanen. Laos heeft in die tijd namelijk meer bommen ontvangen dan er in de Tweede Wereldoorlog zijn gevallen! Iets wat niet bij iedereen bekend is…

Weetjes

• In de meeste hotels in Laos vind je op je hotelkamerdeur een lijst met de regels in Laos. In Laos gelden namelijk enigszins aparte regels ten opzichte van bezoek in je hotelkamer. Het is namelijk verboden om sex te hebben met iemand die niet getrouwd is (soms laten ze daarbij in het midden of het uitmaakt met wie de persoon getrouwd moet zijn ). Ook een tourist, net zoals de Laotianen, riskeert zelfs een gevangenisstraf als er sprake is van sex vòòr het huwelijk! We hebben overigens nergens gemerkt dat ze stelletjes naar hun trouwpapieren vroegen, dus hoe ze dat controleren blijft onduidelijk.

• Hoewel we in heel Azië spelfouten op de menu’s tegenkomen, spande Laos toch wel de kroon. Natuurlijk zijn we al heel blij dat ze moeite hebben genomen om de menu’s in het Engels aan te bieden, maar vaak kopiëren verschillende restaurants de menu’s (inclusief de spelfouten) van elkaar. Als je dan bijvoorbeeld “wenna schnitzel” leest op het menu, maar aan de ober aangeeft dat je graag een “wiener schnitzel” zou willen bestellen, schroomt de ober niet om jou te verbeteren: “You mean a wenna schnitzel?”.

• Omdat de temperaturen in het noorden van Laos en Vietnam wat lager liggen dan we gewend zijn, wilden we graag nog op zoek naar een warm vest (we hadden onze fleechetrui namelijk weggegeven nadat we de koude gebieden hadden verlaten in het begin van onze reis). Helaas was de aanschaf van een nieuw vest niet zo makkelijk. In Laos is het namelijk de mode om een plaatje van Mickey Mouse op je trui of vest te hebben. Uiteindelijk hebben we een warm vest kunnen kopen bij een westerse winkel in Luang Prabang, maar dat merk je wel in de prijs…

• Hoewel onze reisgids zegt dat we in geen enkel land dieren mogen aaien (i.v.m. kans op hondsdolheid) konden we de verleiding niet weerstaan in Laos, waar het stikt van de jonge poesjes, puppy’s en kuikentjes! Het hele land lijkt wel vol met lieve jonge dieren!
  

• Tijdens onze reis komen we natuurlijk genoeg andere reizigers tegen. Een aantal groepen proberen we te ontwijken:
• Andere Nederlanders. Niet omdat ze onaardig zijn, maar je wilt toch een beetje het gevoel hebben dat je je niet in je eigen land bevindt. En het is natuurlijk fijn als je ongeneerd Nederlands kan praten/roddelen, zonder dat iemand dat kan verstaan!
• Amerikanen! Natuurlijk heb je ze in alle vormen en maten, maar we hebben de neiging tegen het type aan te lopen dat heel erg voldoet aan het stereotiep: vol van zichzelf, alles overdrijven (“that’s AMAZING!”) en graag aan het woord zijn. Vaak is het ook heel moeilijk uit zo’n gesprek te komen.

Onze goede voornemens voor 2008

• Geduldig blijven als internet niet meewerkt bij het schrijven van het blog;
• Alleen nog maar lichtgewicht souvenirs kopen ;
• Geen spullen meer vergeten (hoewel dit wel weer ruimte overlaat voor nieuwe souvenirs);
• Aankomen (zodat onze broeken weer passen );
• Souvenirs meteen kopen, want nee, je komt ze niet nog ergens anders tegen (Yolande zoekt sinds Nepal al naar een boeddha voor wierook);
• Laatste maand extra genieten van het feit dat we (nog) niet hoeven te werken (we hebben de neiging onze luxe-positie te vergeten);
• Gezond blijven: geen bezoekjes aan ziekenhuizen meer vanaf NU;
• Beter afdingen (toch altijd jammer als ze te snel accoord gaan met je voorstel).

Change of plans

Omdat we niet het gevoel willen hebben dat we door Vietnam moeten haasten (wat we wel hadden in Laos), hebben we besloten de twee weken in Indonesië te skippen. Daarnaast wordt Oost-Java op dit moment geteisterd door noordweer en overstromingen, wat nog een reden is om ons visum van Vietnam te verlengen tot begin februari. Helaas konden we ons vliegtuigticket terug naar Amsterdam niet omboeken, waardoor we ons laatste weekend vooral in het vliegtuig zullen doorbrengen (bij thuiskomst in Nederland maar wat bomen planten...):

• Ho Chi Minh City - Hanoi (trein)
• Hanoi - Bangkok (vliegtuig)
• Bangkok - Jakarta (vliegtuig)
• Jakarta - Kuala Lumpur (vliegtuig)
• Kuala Lumpur - Amsterdam (vliegtuig)

Filmpjes

Zoals jullie nu al hebben gemerkt is het dit keer wel gelukt om ons blog op te leuken met filmpjes. We hebben gelijk van deze gelegenheid gebruik gemaakt om een filmpje van ons hutje op Koh Chang en een filmpje van de pick-up truck in Cambodja op ons blog te plaatsen. Zie hiervoor onze eerdere blogberichten ("Roet in het eten" & "Kris kras door Cambodja"). Veel kijkplezier!

Liefs Yolande & Nienke